Playa Muertos
Het was weer onderhandelingstijd vanochtend. Met de booteigenaars, de schippers, de militairen en met mijzelf over wat wel en niet en voor wat soort prijs ik vandaag het avontuur tegemoet ga. Eindelijk kwamen we uit op Guallavo voor een te hoge prijs. Màná had mij nog zo gewaarschuwd dat ze veel te veel zouden vragen. Natuurlijk weet ik dat maar zij weten dat ik weg wil, niet hier vier dagen rond wil hangen. En uiteindelijk betaal je wat zij willen hebben. Zo zit deze handel in elkaar. Ik lieg er straks bij Màná wel een paar tientjes af. El Kapitan, de man die de boten heeft, is vol begrip voor mijn situatie en voor zijn eigen portemonnaie. Ik vul alle formulieren van de militairen in en krijg mijn vertrekstempel. We varen uit. Zijn net door de branding heen gestoven als we achtervolgt worden door een boot van de Marines. We moeten omkeren want er is niet genoeg militaire bewaking in Guallavo. Het circus begint van voor af aan. Uiteindelijk komen we uit op Playa Muertos. Dat gaat het worden vandaag, voor het dubbele van Guallavo. Plus de soldij van zes militairen die moeten meevaren als bewaking. Een heus escorte voor een te neiuwsgierige toerist. Het is een stuk verder varen dus er moet meer water, benzine en vooral eten aan boort. El Kapitan vaart mee. Die laat zich zo'n gratis tripje niet ontzeggen. De tocht is mooi, op de heenweg varen we heel dicht langs de kust, maar de boot klapt met enorm geweld steeds op het water als we weer over een golf varen. Het is niet goed voor mijn rug. Straks moet ik samen met Màná achter de lodge gaan mediteren zoals hij dat noemt. Wel een meditatie met zijn voeten op een stoel en met de ogen in slaapstand.
Na een kleine twee uur varen krijgen we Playa Muertos in zicht. Het ziet er echt als een indiaanse nederzetting uit. Begin nu toch wel serieus in te zien dat het gevaar van de diverse drugs- en guerrillagroepen hier echt aanwezig is. Het dorp wordt aan vier zijden bewaakt door flink wat militairen die zich ingegraven hebben en constant alert zijn. Ze zijn verder zichtbaar blij met mijn komst en mijn escorte dat voor afleiding zorgt. Moet wel oppassen anders schieten 'mijn' indianen erbij in. Die zijn ook erg aardig en ik breng er bijna drie leuke uren mee door. Wordt door een hele stoet kinderen in optocht naar de 'Chief' gebracht voor een beleefdheids bezoek maar die is helaas niet thuis. De kinderen moeten heel hard lachen en ik begrijp dat de arme man nogal last heeft van opspelende darmen en veel tijd in de jungle vertoefd. Poepende indianen kwamen vroeger in de boeken eigenlijk niet voor herinner ik mij. Mijn Darien trip is in ieder geval één ochtend de moeite waard geweest. Mijn escorte slaapt in zijn geheel ondeer een paar palmbomen. Op de terugweg vliegen we bijkans over het water en ik kies toch voor een lange wandeling van een uur of acht dan zo'n twee uur durende zeetocht.
