Grave Party
Vandaag heb ik op het vaste land een heuvel beklommen. Daar was het kerkhof. Dat was erg gezellig. Dichter bij een feestje ben ik in Panama nog niet geweest en het is hier alle dagen feest. Veel Kuna, voornamelijk vrouwen en kinderen, brengen hier een deel van de dag door. Gezellig keuvelen, borduren, wat drinken en veel lachen bij het graf van hun dierbaren. Ze liggen er mooi bij, die overledenen. Ze hebben allemaal een dak boven hun hoofd van palmbladeren op palen en hun graf komt als een mooi gladgestreken 'bultje' net boven het maaiveld uit. Iedereen zit er omheen en bespreekt het leven. Ik mocht erbij zitten. Niet te lang want dan werd ik meegetroond naar een volgende familie en moest ik daar het graf bewonderen. De jongste kinderen werd ondertussen bijgebracht dat zo'n grote grijze niet zo gevaarlijk is als hij eruit ziet.
Op het einde van de middag zat ik even volleybal te kijken op een bankje voor mijn guesthouse. Dat was niet zo'n best idee. Er waren kinderen die persé naast mij wilden zitten. Dat was op zich geen probleem, wel dat ze met meer dan dertig waren. En allemaal tegelijkertijd naast en toen op mij zitten. Het werd een beetje een toestand. Wie gewonnen heeft met volleybal heb ik gemist. Ben maar het restaurant in gevlucht en zat al om zes uur aan de kreeft met tomaat met een lekker koel biertje. Heb het weleens slechter gehad.
