Transamericana
The Transamericana is een weg, een doodlopende weg. Hij begint in Fairbanks in het koude noorden van Alaska en wordt afgesloten met (respectloos!) een rotonde in zuidelijk Chili op het eiland Chiloe, waar ik al eens stond om respect te betonen met een van de beste uitvindingen van de mensheid: de weg. Het is een monument, deze weg, met een klein schoonheidsfoutje. Ergens in het midden, hier in Panama, loopt hij dood. Hopeloos dood. De ondoordringbare Darien vormt een te groot obstakel. Oorspronkelijk was het plan om één doorlopende snelweg aan te leggen, maar daar is niet veel van terechtgekomen. In Canada en de USA hebben ze er een potje van gemaakt en er is alleen een officieuze route. Echt goed begint de weg pas in Mexico. Van Nuovo Laredo in Mexico tot Yaviza in de Darien is 5600 km. Dan ontbreekt er een stuk van 56 km en pas weer van Colombia tot Vuurland loopt er een ononderbroken weg, de Panamericana Pacifico. Er zijn naast Chili ook weer andere stukken in Argentinië dus de weg brengt vooral veel verwarring. En een bron van voortdurende overdrijving, opschepperij en leugens. Ik ben al verscheidene mensen tegengekomen die zogenaamd de weg van Alaska tot Vuurland afgelegd hadden wat dus gewoon onmogelijk is. Tien minuten op internet en je weet dat. Het is zelfs niet mogelijk je auto of motor te verschepen per ferry van Panama naar Columbia. Zo'n ferry is er niet. Je enige alternatief is een container te huren en die te verschepen. Maar had het ding er wel gelegen dan was het de langste weg ter wereld geweest van zo'n 16.000 mijlen ofwel 26.000 kilometer. Dat hadden die Amerikanen nu weer wel graag willen kunnen zeggen. Iedereen in noord, midden en zuid Amerika wil de weg af hebben alleen Panama wil dat niet. Die zijn veel te blij met zo'n buffer tegen Columbia en al z'n drugs en ook is de Darien het meest waardevolle stukje regenwoud ter wereld.
Vandaag reed ik het stuk van Panama stad tot aan de grens met Costa Rica. Hij ligt er goed bij hier. Hier en daar kwam ik wat protesterende Indianen tegen van de Ngobe en Bugle stam die er faliekant tegen zijn dat de overheid mijnconcessies gaat verkopen en waterkrachtcentrales gaat aanleggen. Ze hebben groot gelijk. Hier in Panama willen veel Indianen gewoon Indiaan blijven en op de natuur passen zoals hun voorvaderen dat al eeuwenlang gedaan hebben. Voor hen is de vooruitgang onverbiddelijke achteruitgang. Een bijwerking van de vooruitgang die eigenlijk vrijwel altijd opgaat. Maar voor een bevolkingsgroep als de Indianen heeft er sinds Colombus het verkeerde werelddeel ontdekte weinig perspectief in die vooruitgang gezeten. Niet dat ze er veel onder geleden hebben. De meeste waren vermoord of aan ziekten ten onder gegaan voordat ze begrepen wat die vooruitgang voor hen had kunnen betekenen. Bij de grens hadden ze (van Panama of Costa Rica?) weer een zooitje uitschot gestald. Ze kunnen niet voor- of achteruit. Gelukkig hebben de Staten stukjes niemandsland uitgevonden. Daar kunnen ze deze 'persona non grata' neerpleuren. Terwijl de indianen nooit om die grenzen op hun grond gevraagd hebben. Zij mochten niet van dat stuk niemandsland af, ik kon daar gewoon vrij rondlopen. Kwam Witte Veder maar helpen.
