Celebrities
Daar lustte Jose wel pap van. Van 'celebrities'. Hij was een rijdend roddelblad. Ik had hem vandaag gehuurd om mij rond te rijden. Of eigenlijk had ik een stadstoer besteld om een eerste goede indruk van de stad te krijgen en in plaats van de door mij verwachtte bus met kwetterende toeristen kon ik instappen naast Jose op de voorbank van zijn minibusje. Hij was even verbaasd als ik dat we maar met tweeën waren. Een meevaller leek het en uiteindelijk was het dat ook alleen had ik mijn eerste vraag beter niet kunnen stellen. Jose kwam uit Spanje en woonde al sinds 1972 in Panama. Ik vroeg hem "wat bracht je naar Panama?". Jose barstte los. Zijn vader werkte hier voor de Amerikanen en had zijn zoon graag bij hem in de buurt. Hij werd verliefd op Marie Teresa, trouwde en het kwam vrij snel weer tot een scheiding. Toen was daar Chiquita of zoiets en na een huwelijk was dat ook vrij snel weer afgelopen. Maar hij ging naar het binnenland en werd verliefd op Inti (als ik het goed verstaan heb), die op zijn geld uit was. Toen hij dat door had had zij al lang door dat hij geen geld had. Die ging terug naar haar dorp diep in de jungle. Weer alleen, nam hij zich voor nooit meer te trouwen maar had daarbij niet gerekend op Parita. Die was de eerste die hem ten huwelijk vroeg en er ook geen gras over liet groeien. Hij had zich nu bij het onvermijdelijke neergelegd en met Parita kon hij het goed uithouden. Het hielp dat hij hier meestal in Panama City leefde en zij in Chiriqui in het uiterste oosten van het land. Daar zat een veilige 200 mijl tussen. Ik vertel nu de ultra korte versie. En ondertussen werd ik wegwijs gemaakt in Het Gooi van Panama. Hij was wel iedere keer uiterst teleurgesteld als ik de door hem opgevoerde bekende Panamees niet bleek te kennen. Zelfs niet als die meespeelde in de nieuwe film van Denzel Washington. Die ik dan weer wel kende, dat viel mee. Dat ik hem troostte door te bekennen dat ik ook het overgrote deel van de bekende Nederlanders niet ken als ik hun kop op tv zie hielp niet echt. Maar dat ik niet op de hoogte was van het feit dat Charlie Cruz uit Puerto Rico op dit moment in mijn hotel verbleef en dat ik ook nog vandaag vertrek uit dit hotel kon er bij hem niet in. Hij was speciaal twee uur eerder naar mijn hotel gekomen om een glimp van de voor mij volslagen onbekende salsa ster op te vangen. Hij reed mij zelfs speciaal naar het theater waar Charlie boy vanavond op gaat treden. In Casco Viejo, het oude gedeelte van Panama City, leidde hij mij rond en wees mij alle gerestaureerde huizen aan waar Panama's glorie woonde. Over het, overigens prachtig gerestaureerde huis van El Presidente was hij niet te spreken, die man stak al het geld wat verdiend werd met het Panama kanaal in eigen zak.
Casco Viejo gaat erg mooi worden, daar kun je je wel iets bij voorstellen. Voorlopig is het vooral een bouwput met veel steigers en in elkaar gevallen oude meuk. Maar hier gaat straks de halve wereld met open mond rond lopen. Moeten ze het wel autovrij gaan maken, nu valt er nauwelijks te lopen. Zag er een juweel van een klein oud theater, gebouwd naar het voorbeeld van de Parijse Opera. En een mooie kerk met een flonkerend gouden altaar. De Spanjaarden hebben vroeger blijkbaar niet al het goud naar Europa verscheept. De toer van Jose eindigde met een bezoek aan een van de sluizen van het Panama kanaal. Het was er druk. Enorm druk. Ze hebben zelfs tribunes opgesteld om de toeristen de kans te geven het schouwspel gade te slaan. Met open monden zag ik. Had mij er wel iets van voorgesteld maar was niet echt onder de indruk. Zie mijzelf niet snel uren bij Sluis 0 in Den Bosch staan te gapen en tribunes vol met volk daar krijg ik ook niet gevisualiseerd. Ik gaf Jose een mooie fooi en ging uitchecken bij mijn hotel. Charlie Cruz heb ik niet meer gespot
