Panama City
"Sakkes skon kuiere hier smerges vrüg" zei de man met zijn handen diep in z'n zakken. Ik zag dat zijn vingertoppen zijn knieën raakten . Een gelukkige combinatie van diepe zakken en korte beentjes. Hij sprak geen Panamese Indianentaal maar plat Gestels. Gisteren in mijn thuisdorp . "Ja, het is verdomd mooi daar aan de Dommel zo vroeg in de ochtend". Hij had gelijk. Nederland is een mooi land op sommige plaatsen, op die weinige plekken waar de industriële lintbebouwing nog niet toegeslagen heeft. Dat vind ik ook maar ben toch maar weer op reis gegaan. Nederland bewaar ik voor mijn oude dag.
Panama is nieuw voor mij. Stond al jaren op mijn 'wishlist' en nu rijd ik in een taxi van het airport naar de stad. Een lange, elf uur durende vlucht, voel ik in al mijn ledematen. De aankomst in Panama City laat zich het best omschrijven als een bezoek aan een sauna. Bloedheet dus, maar je kunt er na een kwartiertje niet even uitstappen en een verkoelende duik nemen. De stad lijkt een lappendeken van wijken te zijn met ieder haar eigen sfeer en bevolkingsgroep. Ook hier is arm zwart en rijk wit. Het wordt al schemerig. Aan de horizon, tussen enorme woontorens in, zie ik een zonsondergang van magische kwaliteit. Met mijn telefoon leg ik het licht vast.
Waar het door komt weet ik niet maar soms kom je een land binnen en voelt het goed, een gevoel van verlangen naar meer, naar een grondige kennismaking. Vandaag was dat weer zo. Ik heb mij in het vliegtuig een beetje ingelezen en heb voorzichtig wat plannen gemaakt wat te zien en wanneer.
Terwijl ik dit tikte vielen mijn ogen dicht en mijn vingers bleven de repeattoets vasthouden...
