Padmanabhapuram Palace
Nog maar net een half uur onderweg naar het Padmanabhapuram Palace of ik stopte al. Omdat iedereen stopte. Ze gingen buigen voor de Godheid bij een groot blauw beeld van Shiva. Blijkbaar moet dat zo vroeg in de ochtend. Ik mocht ook buigen maar wel tegen betaling van een tientje voor de buiging en mijn camera. Het was natuurlijk daarna verboden foto’s te maken. Het was een kaarsjes tempel maar niemand stak een van die duizenden kaarsjes aan. Voor een andere gelegenheid blijkbaar. Een tempelman trachtte nog wat bij te verdienen door mij geld af te troggelen voor de melk van de plaatselijke heilige koe maar daar trapte deze man niet in. Dat rondje rond de tempel, ik mocht er natuurlijk ook niet in, was al kostbaar genoeg. Daarna het paleis, een feest van geboend en gebeeldhouwd hout. Een enorm paleis, ik denk het Zwarte woud aan hout, en een labyrint van jewelste.Met enorme eetzalen waar tweehonderd mensen iedere dag gratis maaltijden kregen. En aan de beelden te zien had India destijds, het is 500 jaar oud, geen probleem met LHTB. Vrouwen met piemels en mannen met tieten die het met vanalles deden was uitgebeeld. Overigens was die L bij mij vervangen door lengte, ik heb mijn hoofd vele malen bezeerd. Zag ik weer iets moois en veerde op, dat moet je niet doen. Bulten krijg je ervan. Ik geraakte nog in Kanyakumari, het zuidelijkste puntje van India, maar daarover morgen meer.
