Road to Hampi
Dik 350 kilometer was het naar Hampi en het zouden mijn snelste 350 km in India ooit worden. Ondanks dat ze in Bengaluru links en rechts binnen wilden rijden en ‘zigzag’ een Indiaas woord bleek. Ik reed de poort van mijn hotel uit en Google Maps gaf aan dat de volgende afslag nog 204 km was. Zag wel dat het woord ‘zero’ weer geen Indiaas woord was op de ‘Zero Tolerance’ kruisingen. Ik reed naar Hampi en daar viel ik met mijn neus in de boter. Een festival. Precies de 3 dagen dat ik hier wilde zijn. Honderdduizenden pelgrims gaan hier rondlopen. Ik werd al 6 kilometer voor Hampi gesommeerd mijn auto achter te laten en met een al overvolle bus verder te reizen. Een man wilde een selfie met mij en daarna werden de overige 126 telefoons aan hem door gegeven om hetzelfde te doen. Het festival gaat wel ten koste van de natuurlijke schoonheid van deze tempelstad. Overal lichtjes, doeken en tenten, podia en enorme drommen mensen die die tempels ook willen zien. Het is wel gezellig. Ik had wel iets aan mijn haar moeten doen want nu sta ik met een wat verwarde bos op al die telefoons. Had een prachtig gesprek met een geheel in het wit geklede Jain pelgrim. Over ons door God gegeven gereedschap van het lopen. Deze vrouwen lopen door heel India, blootsvoets zeggen ze maar hadden allemaal wel teenslippers aan. Maar om ze in beeld te krijgen moest ik wel rennen. Er schijnen hier meer dan 3700 tempels te zijn om te bezichtigen, dat gaat niet lukken Maar de enige tempel die nog in gebruik is, de majesteitelijke Virupaksha Temple heb ik al gehad. Dat scheelt. India laat zich weer van een mooie kant zien.
