Trichy Pride
Ook Tiruchirappalli, ook Trichy of Tiruchi genoemd, is een enorme, drukke, hectische stad met twee enorme en mooie tempels en een bazaar waar je ademtekort krijgt. Sri Ranganathaswamy tempel is zo groot dat het aanvoelt als een stad en is, zegt men, de grootste tempel van India. Je moet zeven poorten door met van die prachtige kleurige beelden erop voordat je bent waar het allemaal om te doen is. En ook daar mag je als niet hindoe niet binnen. Ach, voor mij zijn de mensen belangrijker en de waarde van die super heilige beelden zegt mij toch minder. Er moesten ergens beelden van melkmeisjes te zien zijn in erotische poses maar eenmaal binnen was ik deze voorkennis vergeten. Dit was de toptempel van Trishy maar die andere, ook enorm, de Sri Jambukeshwara, vond ik meer sfeer hebben. De voorkennis hier was dat het een goed moment om te bezoeken rond het middaguur was, wanneer de tempelolifant in processie tussen wee heiligdommen loopt. Had alleen nu de twee tempels door elkaar gehaald. Meer plezier had ik met de tuingrond zakken dragers. Grote vrachtwagens met zand moesten naar de tempeltuin gedragen worden, in zakken op het hoofd natuurlijk, door arbeiders die er plezier in hadden. Foto’s waren welkom, het gesprek liep wat moeilijk door het taalprobleem, maar gelachen werd er. Zelf ben ik erg blij met het statieportret van de vier draagsters. De trots straalt er vanaf. Dit is bijna mijn laatste post dus deze keer een overdosis beelden.
