Goa,to the limit
Na mijn eendaagse strandleven weer naar de grote stad. Panaji, de hoofdstad van Goa. Je doet drie uur over zestig kilometer dus je kunt de borden lezen al is stoppen uit den boze. Restaurant Rambo heette ADHD Children Welcome maar gelukkig vlak daarna een bord met Pedriatic Rehab Klinik. Wat ik bij Disco Slipping and Sliding moest denken weet ik niet. Ondertussen dacht ik na berichten dat ik weer van Facebook afgegooid werd. Omdat er foto’s op mijn post stonden van in de rivier wassende mensen waarbij er minuscuul klein een moeder te zien was die haar drie jarige dochtertje aan het wassen was, van de achterkant en een andere foto van een meisje, van ik denk vier, die geen bloesje droeg, zoals iedereen in die groep van mannen en een paar dochtertjes. Ach ja, ik zou er mee kunnen leven als FB ook geweld en dergelijke zou bannen. Ik was mijn blog al aan het opnieuw posten toen ik begreep dat alleen die foto eruit was gehaald. Maar om niet als pornograaf door het leven te gaan ga ik geen mensen meer op de foto zetten. Behalve als ze geschilderd zijn. In Panaji was een campagne gaande voor een schoner Goa, leuke spreuken maar nog ver van huis. De stad heeft nog enorm veel mooie oude Portugese huizen die enorm zouden opknappen als ze auto’s en brommers zouden bannen, maar dat is een droom.
