Hampi Festival
Tot laat hield Hampi mij nog uit de slaap en vanochtend begon het festival geroezemoes al erg vroeg. Het kan hierdoor komen of door al dat geloop en geklauter maar toen ik even ging liggen was ik zo uren verder. Dat scheelt in ieder geval in foto’s uitzoeken. Maar als ik foto’s maak is het de omgekeerde wereld, in plaats dat ik nederig moet vragen of ik een foto mag maken is het hier ‘foto, foto, foto wat ze gehele dag roepen, hordes achter je aan. Maar voor de echte mooie stille portretjes moet je nog steeds op je knieën en dat is maar goed ook. En omdat ik zelf zoveel schiet kan ik natuurlijk de vele verzoeken om een selfie niet weigeren. En daarna maar handen schudden en zeggen uit welk land ik kom. Het zal het bezoek aan het festival wel zijn maar iedereen, echt iedereen ziet er blij uit, zelfs de bedelaars op strategische punten hebben plezier. Het zal de omzet wel wezen, maar toch. Het festival heet Utsay, zeggen ze, maar volgens de boeken en het internet heeft dat plaats eind februari, of november, of oktober, maar nooit in januari. Zeggen ze. Onbelangrijk, dementen genieten van de muziek, dans en de hele kermis. Er zijn ook rock climbing wedstrijden maar daar doen vooral westerlingen massaal aan mee. En als er dan weer iemand met bovenmenselijke inspanningen boven op zo’n monoliet geklommen is kijken de apen toe. Om direct daarna vliegensvlug dezelfde route naar boven te vliegen. Lekker poeh!
