Maldikeri Zoo
Soms maak je ook wel eens vrijwel niets opwindends mee. En blijft de camera vooral uit. Mooie dagen zijn dat. Van de kust naar de hillstations van Kodagu gereden. Een beetje coureurtje spelen op de zeer bochtige weg. Ik mag vanwege mijn leeftijd eigenlijk al geen auto meer huren dus ik profiteer nog even. Geland in Maldikeri, een erg druk, chaotisch stadje. Met de mooie hotels net er even buiten. Ik vond er een voor een spotprijs. Wel veel poeha. En geen Wifi. Deze streek ademt koffie en kruiden, de mensen hier zijn er trots op dat ze van een ander ras zijn, de Kodava. Maar ze bekvechten er nogal om of dat ze van de Grieken, de Arabieren of de Perzen afstammen. Ze houden het wel graag zuiver want ze trouwen vooral met neven en nichten. In Maldikeri hadden ze een dierentuin. Dat zouden ze bij ons nu ook zo moeten doen. Alle dieren waren van steen. Mooi gemaakt, levensecht. Veel diervriendelijker en de bezoekers kunnen nu fijn met hun favoriete dier op de foto. Iedereen blij.
