Backwater Blues

 

Backwater Blues

In de Champakulam St. Mary’s Church (not for tourists) trouwden Dinya en Don. Ze pakten uit, in de kerk al honderden gasten en buiten liepen er nog een aantal rond die geen plek meer hadden en, ik telde, zeventien camera’s van de filmploeg. Dit huwelijk was wel het hoogtepunt van de dag. Voor mij. Verder valt er weinig of niets voor op de ‘backwaters’. Voor en na de tocht zijn het leukst want dan maakte ik een lange wandeling door de velden en dorpen. Dan ontmoet je nog eens iemand en zeg je honderdmaal dat je uit Nederland komt. Soms valt het kwartje. Je vaart traag en ook het leven aan de kant is traag. Er wordt gewassen, er wordt geklust. Op de boot kookt de kok en stuurt de stuurman. Ik zit en kijk het aan. Het is vooral stil op het water als je de iman uit je gehoor kunt bannen, want die stoppen nooit. Ik zie dat overbevissing bestaat maar overbevaring zeker ook. Binnenkort slibt het hier dicht met boten, moet Willem Alexander weer op komen treden. De boten zijn groot en meestal zitten er maar twee mensen op, soms zelfs maar één. Asociaal zou ik zeggen.