The Kumbh, Early Morning
Mijn voeten zijn vertrapt, zit onder de blauwe plekken, ben omver getrokken, geduwd en geplet, een klap met een wapenstok gehad, het was soms meer dan benauwd en oh ja mijn benen doen heel zeer maar zou er geen moment van hebben willen missen, zo’n sfeer, zo’n feest! De Kumbh Ardt, niet de Mela want die is om de 12 jaar, dit is de helft. Gelukkig. Om half vijf begon ik te lopen, kilometers met steeds meer (denk in duizenden) mensen om mij heen. Toen we in de buurt van de rivier kwamen begon het spel. Ik wilde naar de centrale plek waar alle actie op z’n mooist zou zijn. Dat was een kat en muis spel tussen politie en mij. Ik won door steeds maar weer tussen de juiste stroom mensen en wagens terecht te komen. Uiteindelijk stond ik precies op de plek waar alle yogi’s, sadhu’s en verder belangrijk volk zou gaan baden in de Ganges. Want daar is het om te doen. Vandaag daar een bad en het volgende (eeuwige) leven vol nectar is daar. Ik heb aan één leven genoeg. Daarin zie ik genoeg. Pffff, het was een belevenis. Niet te beschrijven, ga ik ook niet doen dat komt in het volgende leven wel. Van het baden zelf heb ik nauwelijks iets gezien want zover kwam ik niet in mijn privé oorlog met het halve leger van India. Zij hadden stenguns en ik alleen een Nikon, dat was geen partij. Het duurde uren en uren en ik heb geweldige scenes aan mijn oog voorbij zien trekken, de selfies kwamen weer door natuurlijk en ik moest drie keer een interview geven aan een van de honderden TV stations die hier opnames aan het maken waren. Alles is veel hier. Ik ga geen getallen geven maar allemaal zijn ze niet te bevatten in hoeveelheid.
