On my way to Gujarat
9W231. Dat was mijn vluchtnummer vandaag. Een vlucht naar Mumbai, India, mijn CO2 compensatie betaald dus vrij van zorgen stapte ik aan boord. Met mijn frequent flyer kaartje mag ik als eerste instappen, bijna eerste want het rollendmaterieel gaat voor. Vandaag een wel erg oude dame met twee verzorgers. Bij het aan boord gaan wordt ze overgeheveld naar een kleinere rolstoel. Daar gaat heel wat tijd inzitten, ik moet zelfs meehelpen het piepkleine oude lichaam in de andere stoel te zetten. Ze is bijna even klein en fragiel als mijn eigen moeder. En al bijna in de andere wereld. Ze gaat thuis sterven, ze woonde bij haar zoon in Duitsland maar dood gaan doe je in India, daar was ze niet van af te brengen. Voorzichtig wordt ze door haar zoon in een business class stoel gelegd. Ik zit toevallig een stuk verder naast haar zoon, hij gaat iedere tien minuten kijken. Het toestel loopt vol, vrijwel alleen maar Indiërs, ik zit bij het toilet en heb er nog een andere taak bijgekregen. Heel veel Indiërs laten de toiletdeur open staan na gebruik en doorspoelen behoort niet tot hun sterke punten. Ik overweeg een schoteltje neer te zetten. Zo begint mijn Indiatrip, kan ik vast wennen aan wat komen gaat. Het is een verbazingwekkend volk. Waarom India? In India bestaan alle beschavingen en culturen nog steeds, ik kan naar de prehistorie reizen, naar de middeleeuwen, naar de koloniale Engelse tijd, naar het heden, naar de hemel en naar de hel. Iedereen hier leeft in zijn eigen tijd. Morgen meer.
