A Jain in Jamnagar
Waarom ik vanochtend naar Jamnagar reed was mij niet meer zo duidelijk. Ik had erover gelezen maar was vergeten wat. Toen ik het opzocht bleek als voornaamste bezienswaardigheid de grootste olierafinaarderij van de wereld zich hier te bevinden. Tofcool. Maar het bleek een aardige stad met weer een mooie Jain tempel waar ik ook niet mocht fotograferen maar dat zeiden ze pas achteraf. Cool. Tof! Het was wel een bonte tempel deze keer. En geen gelovigen.
Buiten op het binnenplein loopt een oude man heel plechtig langs de verweerde beelden die in nissen staan. Hij veegt bij iedere stap met een bezem de grond voor hem heel secuur schoon. Als ik even later op een stoepje zit komt hij naast mij zitten. Vraagt mijn naam en of ik hier voor zaken ben. Nu heb ik vele gedaanten maar zakenman behoort daar niet toe wat ik hem ook zeg. Hij glimlacht en zegt dat hij dat ook wel zag maar het was louter beleefdheid. Toen ik hem vroeg waarom hij aan het vegen was legde hij uit dat voor een Jain het doden of verwonden van dieren uit den boze is. Dus veegt hij de mieren en de torretjes opzij. Bang voor mijn antwoord voegt hij eraan toe dat hij ook wel weet dat er miljoenen bacteriën en erg kleine wezentjes niet weggeveegd worden en onder zijn voetzolen sterven maar hij ziet het als een symbolisch teken van respect. Hij was zijn mondkapje vergeten vanochtend want er waait er ook weleens eentje in zijn mond. Hij moet er zelf om lachen. Hij vraagt waarom ik in India ben en als ik op mijn camera wijs en meteen vraag of ik hem op de foto mag zetten zegt hij beslist nee. Dan vergeet je mij niet zegt hij en je moet mij en India snel vergeten anders achtervolgt het je. India is anders, anders dan de wereld.
Ik moest hem gelijk geven. Jamnagar is erg India, heel erg. Druk, chaotisch, oud, vuil, vriendelijk en opvallend meer koeien in het verkeer dan op andere plekken. Ze hebben voorrang op alles en iedereen en dat weten ze. Ze worden in aantal alleen overtroffen door de telefoonwinkeltjes. Dat is een ware plaag. Gisteren overigens zomaar een simkaart gekregen van een meer dan vriendelijk man in mijn hotel. Nu kan ik per dag voor 1 GB online zijn. Voor een spotprijs. Mooi land dat India. Jamnagar had wel iets en weer veel “what’s your name”, “where you from” en “where is your spouse”. En selfies, steeds maar selfies.
