Inconvenient
Sorry for the inconvenience! Het was de mantra die maar binnen bleef komen. Sorry, je mag hier niet binnen, sorry alleen met instapkaart mag u de arrivalhall binnen, sorry you are not on my list, sorry it wil take 20 minutes, oh No sorry 1 hour 20 minutes. Het ging maar door. Inconvenience was het understatement van de dag. Ik huurde een auto. Het werd een slapstick. De arme man van het verhuurbedrijf bleef eerst stoïcijns mij vertellen dat over vijf à zes minuten de auto er zou zijn, maar gaandeweg geloofde hij zijn eigen leugens niet meer en hij eindigde in tranen en moest mij bekennen dat hij confused was. De auto had om 10:00 uur klaar moeten staan waar ik eindelijk om 14:30 uur in mocht stappen. Mijn bestemming ging ik niet meer bereiken vandaag. Maar dat ik in India was kon mij niet meer ontgaan.
Helaas moest toen de inconveniens nog beginnen. De Ratrace op de Indiase snelweg. Wat is de situatie; drie banen, weinig strepen, soms plots twee banen en bereden door alles wat wielen heeft, ook hele vreemde voertuigen, soms alleen poten en vaak in dezelfde richting, niet altijd.
Vrachtwagens hebben een sterke voorkeur voor één van de drie rijbanen, daar blijven ze opzitten, snelheid doet er niet toe en het zijn er veeeeel. Je slalomt er tussen door, zwarte pistes op vier wielen. Daar tussendoor rijden een groot aantal zelfmoord terroristen. Je vermoed bomgordels maar door de geblindeerde ramen zie je ze niet. Er wordt ook ingevoegd, het is meer ingooien, wat men zonder uitzondering met de ogen dicht doet. Vroeger was het ook zo op de wegen in India maar ging het nog betrekkelijk langzaam. Dat is voorbij, het gaat hard, hard! Ik ook, maar wordt een beetje ontzien. Er staat met koeienletters Avis Self Drive op de zijkant van mijn Marutie Honda. Ik ben de hele dag aan het inschatten of de opening groot genoeg is om er in te duiken, ook als ik denk dat het niet past, pers ik hem erin. Gewoon zelf ook even de ogen dicht doen. Horn Please staat er op iedere vrachtwagen, dat doe ik graag. Thuis weet ik de claxon niet eens te zitten. Volkomen cool en onaangedaan gebruiken ook tienduizenden afgeladen tuktuk’s de snelweg, ze rijden niet harder dan vijftig. Daar moet je attent op zijn. Ik begrijp die Max Verstappen nu wel. Alleen doet die dit maar één uur in de veertien dagen.
Om 18:00 uur dook ik met gevaar voor mijn zevende leven tussen een paar auto’s door naar de linkerkant van de weg. We rijden hier links. Daar flikkerden vele neonlichten Swagat Hotel, Swagat Hotel! Pure Vega! Niets te melden verder, geen foto’s
