A Day at the Beach in Diu
Een dagje naar het strand. Toen ik van de berg afkwam en naar Diu reed kwam ik weer in het angstaanjagende India terecht. De weg was kapot en dat is een understatement. Ze zijn een nieuwe aan het aanleggen maar dat duurt nog wel even. De oude lijkt eigenlijk meer op het slagveld van Ieper na WO1. Gelukkig waren de loopgraven en de schuttersputjes wel leeg. Toch kwam ik nog voor het donker in Diu aan. Een eiland wat nog lang een Portugese kolonie is geweest. Dacht effe in te checken bij een hotel of guesthouse maar kwam bedrogen uit. Alles vol, dus maar gaan zwerven over het eiland tot ik aan het strand een resort vond met nog wat vrije kamers. Daar kwam ik erachter waarom het zo druk is hier: er mag alcohol verkocht worden. Dat was in de nacht ook te horen.
Nu ik toch aan het strand zat maar een dagje bijgeboekt voor de nodige rust. In een ander resort, dat wel, met betere wifi. Het was fijn op mijn balkon met zeezicht alleen in de middag begon het te kriebelen en vond ik dat er gewerkt moest worden. Weer naar het stadje gereden en wat gelopen tot ik in het oude fort terecht kwam. Oude stenen zijn altijd leuk. Het was strakblauw en toch begon het plots te regenen. Selfies! Eentje durfde het aan om het mij te vragen en daarna was het hek van de dam. Op een gegeven moment diende ik in drie telefoons tegelijkertijd te kijken. Ach, een schele westerling is wel zo leuk. Mij daarna toch maar weer op mijn balkon geïnstalleerd. Met één biertje. Dat mocht vandaag.
