Hectic Bhavnagar
Ze lopen langs de weg, een stevige pas, vrijwel steeds alleen, ze zijn met honderden. Allemaal in het wit, zelfde kleding, zelfde tassen en bundels. Dezelfde richting als ik, urenlang tot ze opeens mij tegemoet kwamen. Ik omgedraaid, En inderdaad, ze gingen een poort binnen, daarachter een enorm wit Hinduïstisch heiligdom. Ik ook, met wat formaliteiten, altijd formaliteiten in India, die poort door. Enorm druk daar maar geen witte dames. Ze gaan de poort binnen en zijn opgelost. Ik rondvragen, niemand die snapt waar ik het over heb. Is dit zo’n typisch India ding? Weer buiten de poort zie ik er een naar binnen gaan en vraag en vraag en vraag maar ze praten niet. Ik mag wel een foto maken, gelukkig…
Dan maar door naar Bhavnagar. Waarom Bhavnagar? Niemand gaat naar Bhavnagar en ik ontdekte waarom. Het is te chaotisch. Ik heb al heel wat chaotische steden in India bezocht maar dit eindigt hoog in de top tien. Jezus wat een drukte en vooral herrie. Om de meter verkopen ze toeters en vrijwel iedereen wil zo’n toeter, kost ook niks en maakt maar één geluid: hels. Maar eerst moest ik een raadsel oplossen. Zag overal veel mensen dringen om rare staketsels waarop heel dunne draad geklost werd die vooraf door een roze verfbad ging. Vragen natuurlijk maar Engels is hier ‘non spoken’ en mijn Urdu of Hindi is waardeloos. Maar ze wezen naar de lucht, dat was alvast iets. Het kwartje viel later toen ik zag dat er ook overal vliegers verkocht werden en mensen met armen vol vliegers rondliepen. Ja, het vliegerfestival is aanstaande of al bezig. Gujarat op haar best. Ik verder de stad in, de menigte in en maar foto’s maken. Niet omdat ik dat wilde maar omdat ze erom vroegen, eindeloos veel, altijd mannen en, ik weet het ik discrimineer, niet de aanpaste of de eest karaktervolle mannen. Ach, mijn chip is groot genoeg. Soms moest ik even een zijstraatje in om op adem te komen van het gedrang.
Gelukkig slaap ik in zo’n oud omgebouwd Maharadja optrekje in een zalig rustgevend park. Enorme kamers en piepkleine bedden, ik moet brood meenemen als ik naar de badkamer ga. Het diner in een enorme eetzaal waar ik lekker alleen zat was ook enorm. Het voorgerecht bleek al een hele kip. Dacht dat ik alles vega besteld had maar hij was wel lekker die kip, zo smaken bij ons die beesten nooit meer. Bij het uitzoeken van de foto’s zag ik dat de groentehandelaren op de markt op hun producten zijn gaan lijken. De knoflookboer is een knoflook geworden. Kijk maar eens naar de uienhandelaar…
Op de valreep erachter gekomen dat devrouwen Jain Pilgrims zijn, Jain Guru's genoemd in Gujarat.
