Lights on in Sukhothai
En dan begin je maar een beetje rond te rijden zonder doel in dit mooie land. Wat in die veertig jaar dat ik hier kom enorm veranderd is maar wat blijft zijn die aardige mensen met vrijwel altijd een lach. Ze rijden wat rustiger, ze koken nog steeds goddelijk en ze protesteren eindelijk tegen die malloot op de troon. Mijnheer vertrok een paar dagen geleden met 127 bedienden en 32 poedels weer richting zijn optrekje in de Duitse Alpen. Overal heeft hij zijn vriendinnetjes zitten blijkbaar maar zijn maîtresse en vierde echtgenote vlogen ook mee. Op mijn tocht kwam ik ook weer eens langs Sukhothai, de oude hoofdstad uit de 13e eeuw. Daar zocht ik een hotel en was daardoor net twee minuten te laat om de zon onder te zien gaan met die mooie dieprode reflectie op al die oude stenen tot gevolg. Maar daar hebben de Thai wat op gevonden. Ze doen het licht aan. Dit is al mijn vierde bezoek aan deze oude ruïne stad. Heb hem langzaam zien veranderen van een serene, verlate plek in een pretpark voor de snel verveelde toerist anno 2021. Het is en lichtshow geworden. Je struikelt nu over de electro kabels en de enorme spots verpesten je foto. Overal smaakloze lampions en, godbetere het, ‘kunst’ lotusbloemen. Ik zocht wat op mijn server en vond nog veel foto’s uit 2010, een paar heb ik toegevoegd.
Maar veel werd goedgemaakt door een oudere dame die mij aansprak en zei dat ze zo blij was om eindelijk weer een ‘farang’ (westerling) te zien in deze Covid-tijd. Ik was de enige. Maar dat komt omdat ik de enige gek ben die viermaal hier naartoe gaat. Blijft een mooie plek.
