Covid in Thailand
Uiteindelijk trok de zee maar er volgde een kleine teleurstelling; zwaar bewolkt. Zelfs druppels. Zit het meest in Ken’s Place, had ook Harry’s Place of Somporn Hello kunnen wezen. De lampjes flikkeren de hele dag maar verder totaal verlopen, oude meuk, wel vrolijke vlaggen en ontzettend aardig volk. Een echtpaar van rond de vijftig zijn de uitbaters samen met een samenraapsels van mensen. Hun nicht van ver weg heeft een Nederlandse vader maar dat zie je niet en zij kent hem niet. Ze is er voor de strand massages maar er zijn geen klanten. Dan een aangelopen ‘katoi’ of ‘ladyboy’ die wat doet in de bediening, heeft een leuk schoortje voor. Nog twee oudere mannen met niet te definiëren bezigheden lopen wat rond, brengen afval weg en drinken op zijn tijd iets sterks. Net als de eigenaar die wodkathee drinkt. Deze plek ligt in de buurt van Koh Samed maar naar die oude liefde ga ik maar niet om teleurstellingen te voorkomen. Ik slaap hier niet, ben niet gek. Maar mijn ligbad met uitzicht op zee blijft leeg. Ik ben een luxebeest maar hou het meest van dit soort plekken. Hier is het ook Covid maar ze zeuren niet. “Mai pen rai”, het maakt niets uit, het komt zoals het komt. Dat lijkt het devies in heel Thailand, het virus is er maar we lullen er niet over en doen wat gevraagd wordt. Dus echt iedereen heeft altijd een mondkapje op, die gaan alleen af voor een selfie. Overal waarschuwingen en ontsmettingsflacons. En echt overal wordt je temperatuur gemeten als je ergens naar binnen gaat. Hotels, natuurlijk maar ook restaurants, de kapper, de koffietent en zelfs als je gaat tanken. Covid bleef lang ver weg in Thailand maar afgelopen zomer sloeg de Delta variant hard toe. Nu is het weer lang rustig met zo’n 5000 besmettingen per dag op 70 miljoen mensen. Officieel is er een alcoholverbod maar de Thai zijn creatief en de politie blind en doof. Afstand hoeden doen ze hier van nature en ik voel mij hier totaal veilig. Ik maak geen foto’s.
