A Monk with a Cow
Een van de drukste marktplaatsen aan de Burmese grens lag er totaal verlaten bij. Corona had al het leven laten ophouden te bestaan. Dan maar wat rondrijden en kijken wat ik tegenkom. Ko Lak Stone Park stond er op een bijna verbleekt bordje. Zonder verwachting reed ik er naar toe en in eerste instantie leek het ook nergens op. Wat klauteren en op een terras uitzicht op wat groot uitgevallen stenen. Toch maar wat rondgelopen en wat vriendelijke honden achterna gelopen. Het bleken goede gidsen want ik kwam tussen de rotsblokken een kleine grottempel tegen waar een monnik zat te mediteren. Maar hij was ook wel in voor en gesprek. Deze was vloeiend in zijn Engels en het bleek dat hij na jarenlang n het buitenland les te hebben gegeven hij hier nu een slot aan zijn leven zat te zitten. Zo drukte hij het uit. Hij wilde ook niet met open ogen op de foto, mediteren doe je in stilte en in jezelf. Het werd een lang gesprek en soms kwamen er dorpelingen langs op de brommer om hem eten en anders te brengen. Van alles lieten ze achter. Ik vertelde dat ik lang geleden op Sri Racha Island eens een tijd doorbracht met een bekende monnik die in de gangen van zijn grot een complete Appie Heijn had verzameld. Bijvoorbeeld honderden pakken toiletpapier. Alles was keurig gerangschikt. Hij deelde het uit aan de armen zij hij. Dat deed deze ook want ook hij kreeg enorm veel. En hij kende een monnik in Buriram die een goed lopend café kon beginnen van de drank die hij kreeg. Die had een naam. Mijn monnik had een koe die hij vroeg in de ochtend ging melken. Melk was wel tegen de regels maar hij wilde nog wel een tijdje hier zitten en de Nederlanders zeggen dat het gezond is. Soms kreeg hij bezoek van een paar olifanten die hij dan het fruit gaf wat hij had gekregen. Daar rekende ze op. Ik had al wat uitwerpselen van de beesten gezien. Maar Covid was wel slecht voor zijn business merkte hij subtiel op, er kwamen helemaal geen toeristen. Toen heb ik hem maar een flinke donatie toegestopt. Vooral voor de klets.
