Backhome in Bangkok
Weer terug in wat mijn tweede hometown is, KrungThep. Een verademend rustig Bangkok. Geen kakofonie van geluiden of heftige verkeersinfarcten. Het is bijna gewoon een leuk provinciestadje. Alleen wordt er nog steeds evenveel gebouwd aan torenhoge gebouwen. Straks bestaat heel Bangkok uit wolkenkrabbers. Dat had ik mij veertig jaar geleden niet kunnen voorstellen bij mijn eerste bezoek aan deze knotsgekke metropool. Sowieso is heel zuidoost Azië in deze tijd werkelijk ontploft. Vijf-en-eenhalf jaar heb ik in mijn leven in dit werelddeel doorgebracht en het voelt daarom ook echt als thuis. Mijn grote neus en bolle ogen detoneren nog wel maar soms lukt het om als een echte Aziaat te denken. Maar natuurlijk blijf ik voor die Thai altijd de toerist. Where you from? “Hollèn”. Veel verder komen ze vaak niet. Het is een fijn land en ik heb het heel relaxed gedaan. In Bangkok begint nu ook langzaam een cultuur van murals te ontstaan wat het ook weer vrolijker maakt. Wat wel opviel was het vrijwel ontbreken van bussen op de wegen. Anders altijd de grote verkeersverstoorders maar ze waren er niet. Begreep door corona, er wordt minder gereisd en de Thai willen niet zo lang in een bus zitten met mondkapje en huren liever een auto. En ook op de grote rivier door Bangkok, de Chao Phraya was het heel rustig. De anders enorm drukke Express boten waren bijna leeg en je moest soms een half uur wachten voor er weer een kwam. Die hele rivier was een beetje de Maas geworden. Maar nu is het klaar, ik denk dat ik maar weer eens ga boeken.
