The Sambuku
Verder naar het noorden naar Samburu waar ik al snel spijt kreeg dat ik niet meer tijd hiervoor uitgetrokken had. Hier had de tijd stilgestaan of hadden deze mensen lak aan jeans, glimmende schoenen of mooie t-shirts? Alleen het mobieltje was geadopteerd. Wat een kleurenpracht en wat een kralen. In Archer’s Post was het geitenmarkt. Daar mocht ik niet zomaar rondlopen. Moest eerst “Gouvernements Belasting” betalen bij een groepje keuvelende dames en heren onder een boom. Voor de camera! Met de waarschuwing daarbij dat ik dan niet zomaar mocht fotograferen. Zelfs met toestemming was er altijd wel iemand die bezwaar maakte en dat ging er fel aan toe. De ene hoofdman na de andere melde zich bij mij voor een stevig onderhoud. Toch nog gelukt om wat fotop’s te maken, het was een feest voor het oog. Natuurlijk zeg ik nu “de mooiste lukten niet”. Er was ook nog een kamelenmarkt maar daar waagde ik mij maar niet aan. Daarna door naar de heilige berg van de Samburu’s Ol Lolokwe. Deze tafelberg is ongeveer 2000 meter hoog en is heilig voor de mensen in het gebied. Volgens de folklore werd Ol Lolokwe ooit bewoond door de Ngai, de Masaï-term voor ‘god. Je kunt er naar kijken en omheen rijden maar beklimmen was vandaag teveel gevraagd. Aan al die geiten en kamelenhoeders deelde ik al mijn gespaarde waterflesjes uit waarom gesmeekt werd. Betekende niet dat ze dan ook fotomodel wilden zijn. Het was bloedheet en ik werd moe. Naar Meru voor een traktatie in de vorm van een ‘betaalbare’ lodge met zwembad en middagdutje terras. Heerlijk.
