Lake Elementaita and free barbers
De grote meren van de Rift Valley moeten een voor een afgewerkt worden. Lake Elementaita was de volgende. Ik bleef er maar ronddwalen en kon maar niet besluiten de poorten van het Nationaal Park te passeren. Het was deze keer niet de hoge toegangsprijs die mij tegenhield maar het ontbreken van ieder spoor van de honderdduizenden flamingo’s die hier zouden zijn. Ik vrees allemaal op verlof. Door naar Nakuru. Grote stad en het was zondag. Veel volk op de been, hier waren de verloven zeker niet ingetrokken. Je had er de Instagram straat waar tientallen fotografen stonden opgesteld om met professionele apparatuur vooral jonge meisje op beeld vast te leggen. En op een lege plek in een grote winkelstraat was er muziek en gratis knipbeurten voor de vooral jonge mannen die het iet breed hadden. Veel straatschoffies ook. Een geweldige sfeer en ik raakte in gesprek met de dame die het mede organiseerde. Toen het gesprek op Nederland kwam, daar kom ik immers vandaan, was het schokkend om te horen dat “die vrouw” hier ook al bekend is. “In jouw land is er een vrouw die altijd boos is en alle gekleurde mensen terug naar huis wil sturen. Ook de mensen die daar al lang wonen.” Ben er maar trots op! En dan willen ze hier toch nog best immigreren.
