Amsterdam-Nairobi-Mombasa
Soms denk ik woorden en dan maak ik er een verhaal van. Soms reis ik in de lucht en wordt dat verhaal een plek op de wereld. Ik vlieg de naderende schemering in, zie de woestijn roder en roder worden. De schaduw van KL656 glijdt over de donker wordende rotsen. Zie ik dit buiten of op het scherm met de vlucht voortgang? Het is een soort schemering die in een mist lijkt te verdwijnen en dat voltrekt zich ook in mijn hoofd. De rotsen vervagen, hebben onduidelijke contouren en worden opgezogen door de mist. Ik en mijn alter ego hebben er genoeg aan om samen te zijn en hebben niet veel behoefte aan verder contact. Dit zijn maar ronddwalende gedachten. Onder mij de Nubische woestijn, tussen Rode Zee en Nijl. Zojuist over Port Saïd gevlogen, een herinnering aan mij te vroeg gestorven vader, die hier enkele dagen verbleef op weg of terugtocht naar Indonesië vlak na WOII. Die naam plantte zich in mijn geheugen en was heel lang onbereikbaar. Nu zie ik plekken op de routekaart die Atbarah, Al Bauga of Shendi heten. Onderweg naar Afrika. Een sidderende verwachting.
