One Tooth People
It was the day of the one-toothed. Elderly men with only one tooth and somewhere far away the idea that they speak fluent English. Both handicaps complemented each other. Well-intentioned advice on what, where and how to do in beautiful Kakunodate but completely unintelligible. So the way had to be found by myself. By bike around Lake Tazawa. There by taxi, train and taxi again because walking is not really my thing yet. My knee has filled up with fluid so I have to sit in a handicapped place. The last few days I have not written and I have not taken any images that were worth it. In Tokyo also by bike through alleys and especially over many bridges. Then pedaling with one leg is the only painless way. But the journey must continue so to the far north to see the beautiful Samurai houses in Kakunodate. Unfortunately the autumn colours of the trees are not yet at their most beautiful but those completely black wooden houses are impressive. With a bit of imagination you can see those Samurai walking through the corridors. On tiptoes, because everywhere the motto is ‘shoes off’. Today around the lake the sun also got some space at the end but then we were back in the bus and taxi. Strangely enough the taxi driver also had only one tooth. What is in the water here? And Lake Tarawa is 423.4 meters deep. Whereof note.
One Tooth People
Het was de dag van de ééntandigen. Mannen op leeftijd met maar één tand en ergens ver weg het idee dat ze vloeiend Engels spreken. Beide handicaps vulden elkaar aan. Goedbedoelde adviezen voor wat, waar en hoe te doen in het mooie Kakunodate maar volstrekt onverstaanbaar. Dus moest de weg zelf gezocht worden. Op de fiets rond het meer van Tazawa. Er naar toe met taxi, trein en weer taxi want lopen is mij nog niet echt gegeven. Die knie heeft zich volgezogen met vocht dus ik mag op een gehandicapte plek zitten. De laatste dagen niet geschreven en ook geen beelden geschoten die de moeite waren. In Tokyo ook op de fiets door steegjes en vooral over veel bruggen. Dan is met één been trappen de enige pijnloze manier. Maar de reis moet voort dus naar het hoge noorden om de wonderschone Samurai huizen te bekijken in Kakunodate. Helaas zijn de herfstkleuren van de bomen nog niet op hun mooist maar die geheel zwarte houten huizen maken indruk. Je ziet met wat fantasie die Samurai door de gangen lopen. Op kousenvoeten dan wel want het is overal het devies ‘schoenen uit’. Vandaag rond het meer kreeg op het eind de zon ook weer wat ruimte maar toen zaten we weer in de bus en taxi. De taxichauffeur had vreemd genoeg ook maar één tand. Wat zit er hier in het water? En het meer van Tarawa is 423.4 meter diep. Waarvan akte.
