Back in Takayama
Takayama, ook al “little Kyoto” genoemd is een grote stad geworden. Toen ik hier ruim 50 jaar geleden een week doorbracht was het een stuk kleiner en een korte fietstocht bracht je al tussen de rijstvelden. Twee keer per jaar was het druk tijdens de grote optochten De Takayama Matsui. Een optocht door de stad met traditionele praalwagens, begeleid door taiko drummers. Nu is het hier het hele jaar een toeristen kermis maar het blijft een mooie stad. Destijds verbleef ik in een kleine Minsjuko, soort bed and breakfast avant la lettre. We, mijn ex-vrouw Petra en ik werden half geadopteerd door de familie. We leerden Japan en de Japanners wat beter kennen al was communicatie nauwelijks mogelijk. In de avond, bij het badritueel, kwam Mama-San mij wassen en in het hete bad daarna kreeg ik een schoudermassage. Ze was kinderloos gebleven en ik was haar tijdelijke adoptiezoon. Tijdens een sportdag van de wijk moest ik rondjes hardlopen in competitie waarbij in iedere ronde een briefje met een opdracht klaarlag. Helaas in het Japans dus ik bracht er, tot hilariteit van het hele stadionnetje, geen klap van terecht en eindigde roemloos als laatste. Dat Takayama is voorbij, dat is duidelijk. Dit is nu een hot-spot. Op tijd reserveren. Voor alles.
