Troy and more History
Het begon met een paard. Van Troje. Een lelijke replica, eerlijk is eerlijk, maar wel een goede plek om de dag te beginnen. Net op tijd getankt trouwens, nog twee kilometer op de teller. Een volle tank voor vijftig euro. Dankzij of ondanks Erdogan, zeggen ze hier. De weg twijfelt: land of zee? Maar de nieuwe brug over de Dardanellen is lang. Modern Turkije in beton gegoten. En dan: Troje. Het paard dus. Een lelijke replica. Er ligt, of lag, een stad. Of liever gezegd: wat ervan over is. Geen fuck zou ik zeggen. Ze hebben het zo goed en zo kwaad weer opgestapeld. Geen marmeren zuilen of Griekse drama’s. Maar hier kamde Helena wel haar haar. Na Troje het mooiste stadje van klein Azië. Zeggen ze zelf, het zijn wel Turken he. Behramkale, beter bekend als Assos. Het is duidelijk dat het toerisme hier fenomenaal heeft toegeslagen. Meer winkeltjes dan oude stenen. Maar een leerling van Plato, Aristoteles stichtte hier wel een filosofische school. Waar de apostel Paulus langstrok op zijn zendingsreis. En het uitzicht op Lesbos is van een grote schoonheid. Daarna nog meer geschiedenis. Pergamum ofwel nu Bergama. Nooit van gehoord maar dat is duidelijk een omissie. Hele nauwe steile straatjes maar dan boven op een heuvel de acropolis. Met de tempel van Trajanus, een enorm theater, ruïnes van een grote bibliotheek en het altaar van Zeus. In 250 v.Chr. was dit het grootste kenniscentrum van de wereld. Silicon Valley van de oudheid. Het waaide hierboven wel zo hard dat ik mij afvroeg hoe het met de thermiek gesteld was van de oude Grieken in hun witte toga’s? Of vlogen ze gewoon waardig weg? Izmir sloeg ik over, Te druk, teveel stad. Ik eindigde in Selçuk, vlakbij Efese, voor morgen, alweer geschiedenis.
