Ephesus. Ancient Greek heritage
Today was all about Ephesus. Ancient Greek heritage, vast, impressive, mostly old stones. Marble, sandstone, columns, remnants of temples, theatres, bathhouses.
Once, the world walked here. The Greeks, the Romans, and, they say, the Virgin Mary. The info desk said: “Be there at 8 a.m. sharp and you’ll have the site to yourself.” I liked the sound of that. Goddammit. There I am, enjoying the peace all alone, reach the highlight, and boom: people. Lots of people. They’d come in early through another entrance. At least 400 of them. Americans. In tour groups. I’m pretty sure that lunatic Trump had something to do with it. A kind of territorial invasion. I slipped around them, elbowed a bit, made sure to walk right through their selfies. Not everything was open today. Restoration works, roped-off sections, scaffolding. But still: hours of walking and mostly just wondering at the wonders. Then another kind of wonder. I’d read there’s a house here where Mary supposedly spent her final days. Christ had asked John to take care of her in her later years. Here, apparently. Up into the hills. A tiny stone house, lots of candles, and at least as many tourists who sincerely believe. It smells of wax and doubt. I read the place was “discovered” by a German nun, Catherine Emmerich, bedridden and never left Germany. She had a vision. Another fairy tale. I kind of hoped Mary was still alive, she could’ve told Bernadette, "That wasn’t me, you know.” It was a day from marble to Mary. And then: back to the highway. I’ve got to keep moving, you know.
Ephesus. Ancient Greek heritage
Vandaag stond Efeze op het programma. Griekse oudheid plek. Uitgestrekt, indrukwekkend, en vooral veel oude stenen. Marmer, zandsteen, zuilen, resten van tempels, theaters, badhuizen. Hier liep ooit de wereld rond. De Griekse, Romeinse, en de Maagd Maria, zeggen ze, al eeuwen. Het bureau zei als je er stipt om 8 uur bent heb je het park voor je alleen, dat wil ik graag. Godverdegodver, loop ik daar in mijn eentje te genieten, ben ik bij het hoogtepunt, veel mensen. Eerder binnen via andere ingang. 400 mensen minstens, Amerikanen, in groepen. Weet zeker dat die idioot van een Trump hier achter zit. Soort landjepik. Er omheen geschoten. Beetje duwen ook. Lekker door de selfies lopen. Niet alles was open vandaag. Er wordt gewerkt, gerestaureerd, afgezet. Uren lopen en je vooral verwonderen over deze wonderen. Een ander wonder. Had gelezen dat hier een huis is waar Maria haar laatste dagen doorbracht. Christus had Johannes gevraagd voor haar te zorgen haar laatste jaren. Hier dus. Omhoog de heuvels in. Een piepklein huisje, veel kaarsen, en minstens zoveel toeristen die er heilig in geloven. Het ruikt er naar kaarsen en twijfel. Las ik dat de plek aangewezen was door een Duitse non, Catherina Emmerich, invalide en nooit buiten Duitsland geweest. Ze had een verschijning gehad. Alweer een sprookje. Hoopte dat Maria nog steeds leefde. Had ze kunnen zeggen tegen die Bernadette ik was het niet hoor. Het was een dag van marmer naar Maria. Daarna weer autoweg. Ik moet wel door hè.
