Catharina the Greatest
Ik begin de dag met het beklimmen van een Dom. Waarom weet ik ook niet maar ik ben gewoon nog al gesteld op hoogtes. Ik verbied mijzelf altijd om onderweg naar boven te rusten dus daar aangekomen moet ik altijd even ingehouden hijgen. Het uitzicht was verder niet veel maar er waaide een lekker fris windje. Binnen in die kerk (van die dom) was het druk met groepen. Daarom heb ik vooral het plafond gefotografeerd. Ook mooi. Een lange rit naar de paleizen van Catharina de Grote was het volgende plan. Mijn taxichauffeur komt uit Odessa in de Oekraïne . Daar was ik een paar jaar geleden en vond het een mooie stad. Hij ook maar was er al meer dan vijftien jaar weg. Een erg rijke Rus vroeg hem toen naar St. Petersburg te rijden in de auto van die man. Toen ze na vier dagen hier aankwamen mocht hij de auto houden. Hij is gebleven en hier getrouwd. Odessa lag ook aan zee, hij zag geen verschil.
Catharina de Grote deed haar naam eer aan. Alles groter dan groots. Ze heeft een aantal bonbondozen laten bouwen die hun weerga niet kennen. Dozen met vurig felle kleuren, veel linten eromheen en allemaal geknipt om als achtergrond voor een selfie te fungeren. Nu heeft Mao Zedong ergens in de vorige eeuw een Grote Mars georganiseerd voor de Chinezen. Die mars heeft zich als een tapijt over de wereld verspreid en heeft nu Europa bereikt. Je moet je er maar tussendoor murwen. De wachttijd om binnen te komen was drie uur toen ik aankwam, dat was wat veel, maar gewoon ergens anders lukraak een deur proberen en je bent ook binnen. Ik kon zo de slofjes om mijn schoenen doen en doen alsof mijn neus bloedde. Ik liet mij het bonbonnetje smaken.
Terug in Sint Petersburg wat terrassen bezocht om mensen te kijken. Een mooie mix hier door al die totaal verschillende volkeren die Rusland bij toeval (en ellendige politieke spelletjes) hun land noemen. Ze zien er best happy uit die Russische jeugd maar tien minuten t-shirt teksten lezen gaf toch een behoorlijk desperaat beeld. Ik noteerde Walking Dead, Trainspotting, I am dead poor, Focking Moments, Tommy Hilfiger (kan het erger), Stronger Bigger Harder Better, Misery is a Must, Milk Kills, Love Hurts en veel doodskoppen. Maar ze blijven erbij lachen en die terrassen zouden ook zo in Amsterdam kunnen liggen. Al ontbreekt de gekleurde mens wel bijna helemaal.
Mijn hotel vlakbij de Hermitage brengt mij een paar keer per dag langs de zusjes Catharina die willen poseren met toeristen. We kennen elkaar inmiddels en ik mocht zomaar voor niets een foto maken. Dat voor niets vonden ze zelf geloof ik nog het grappigst. Want het zijn keiharde zakenvrouwen.
Morgen naar het platteland.
