The Chinese town of St. Petersburg
Als afscheid van deze korte reis Rusland nog even Chinezen kijken in Sint Petersburg. Die renden weer van hort naar her dus ik liet ze maar begaan. E is altijd nog een museum te bezoeken of gewoon slenteren door de stad. Ik bevind mij midden tussen de gebouwen, die kunnen wedijveren met die van Parijs of Londen. De stad is niet voor niets aangelegd door Peter de Grote om Rusland een nieuwe, betere status te geven. Maar de meeste van de gebouwen zijn inmiddels honderden jaren oud en toe aan een grondige renovatie. Het doet wel denken aan Amsterdam door de kanalen, alleen zijn hier de gebouwen tien keer zo groot. En over de standbeelden struikel je. SintPetersburg is duidelijk de grote toeristische trekpleister van Rusland, het wordt zo ongeveer overlopen. Een enorm contrast met mijn laatste bezoek , 38 jaar geleden. Toen was het de staat waar de revolutie begon en dat wilde het weten. Communisme vierde nog hoogtij en er werd niet naar bezoekers omgekeken alhoewel ze wel goed in de gaten werden gehouden. Nu is het de stad van de nieuwe rijken, Poetin komt hier vandaan. Dus ze zullen niet vergeten worden door Moskou. Het was een mooie trip, jammer dat de zusjes Catharina er niet waren vandaag. Kou gevat!
Iets geheel anders. Een anekdote te mooi om niet te vermelden. In de trein terug vanaf Schiphol zaten naast mij een man en een vrouw tegenover elkaar. Wat mij opviel dat ze beiden de hele reis alleen maar in hun telefoon keken. Er weer gezwegen. In Den Bosch stapten ze uit en liepen voor mij de roltrap op zeulend met hun koffers. De vrouw zei nog “nou dat was het dan.” Bovenaan een vluchtige kus. “Het was wel wat lang hè, vier weken” zei de man, en ieder ging een andere kant op. Zo kan een reis ook eindigen.
