Art, for arts sake
Op de derde dag Moskou was het tijd voor de schone kunsten. Die begin je natuurlijk hier in de metro. Het grootste museum ter wereld. Nu had ik in 1982 al bijna alle zalen bezocht en was het ochtendspits dus ging ik wel de diepte in maar uitsluitend letterlijk. Ik stapte uit bij het Gorky park. Ontworpen door architect Konstantin Melnikov als een soort communistisch utopia. Later ontwierp Rem Koolhaas hier het Garage Museum of Contemporary Art. Ik liep er vooral omheen omdat het maar niet open wilde gaan. Maar hier staat ook de New Tretyakov Gallery, het museum voor twintigste eeuwse Russische kunst. En dan niet alleen de socialistisch realistische versies van gespierde mannen en rondborstige hardwerkende vrouwen maar ook ‘hogere’ kunst. Het was van grote schoonheid en ik was blij dat er maar een van de vier etages open waren want nu ontplofte mijn stappenteller al bijna. Kunst in Rusland was wel sombere koppen en alle fascisten werden dood afgebeeld. Vlakbij dit museum was het kerkhof van de communistische leiders. Tenminste van hun verwijderde beelden. Ze stonden hier in brons en beton voor eeuwig droevig te wezen over hun verloren macht.
De oude Red October chocolade fabriek hier vlakbij is tot een creatief en uiterst hip gebied gemaakt. Er valt vooral veel te eten maar ik zag ook een prachtige tentoonstelling van foto’s over Nikita Chroesjtsjov van Ustinov. In mijn jeugd was hij de grote vijand al vond ik hem eigenlijk een lieve, onbehouwen boer. Al liet hij tijdens de grote zuiveringen meer mensen executeren dan het quotum van 50.000 van vadertje Stalin. Hij stond vooral bekend om zijn beledigingen van buitenlandse leiders.
De Kathedraal Christus-Verlosser werd gebouwd in de vroege negentiende eeuw, met de Aya Sofia in Istanbul als uitgangspunt voor het ontwerp. Toen na de Russische Revolutie religie officieel werd afgeschaft in de Sovjet-Unie, liet Stalin de kathedraal in 1931 slopen. Maar het 100 meter hoge standbeeld van Lenin is er nooit gekomen.. Chroesjtsjov veranderde de bouwput vele jaren later in een zwembad. Weer later bouwde Boris Jeltsin deze Orthodox-Christelijke kerk weer op, naar hetzelfde ontwerp.
Helemaal aan de andere kant van Moskou heb je Flakon, weer een oud industriecomplex wat tot een creatieve hotspot is omgetoverd. Eens maakten ze hier flesjes voor de parfumindustrie. Nu is het het Strijp S van Moskou. Funky winkels en veel graffiti. Daarna was ik uitgeteld.
