Beyond Sing the Woods
Eeuwig zingende bossen. Voor bijna twee dagen is dat wat ik zag. Met goede wegen en heftig slechte. Maar je bent niet alleen. Rusland zoekt paddestoelen. Overal lopen ze te struinen met hun mandjes. Echte paddestoelen mandjes. Ook langs de weg, kleine neringdoenden met een stapeltje appels of hoopje aardappelen. Hoopvol in iedere auto kijken of er een potentiële klant in zit. Bij mij kijken ze niet eens, ik heb geen Lada. Dorpjes zijn er nauwelijks en op mijn 1000 kilometer slechts twee echte steden. De een, Yaroslavl, vol kerken en de ander, Tsjerepovets, vol rokende schoorstenen. Weinig dorpjes en bij die er zijn zie je dat daar de postcodeloterij duidelijk niet is gevallen. Versleten dorpen zijn het met ingezakte houten huizen die vooral en alleen schilderachtig zijn. In Yaroslavl heb ik mijn laatste kerken gevierd. Weer prachtig al begint mijn onderscheidend vermogen af te nemen. Hier zag ik ook weer de nare gewoonte van kloosters om een huisbeer te houden. Die je kunt bezichtigen. Dat doe ik dan niet maar heb wel een foto van zijn kooi gemaakt.
Voor de nacht stopte ik in Tsjerepovets. Dan zie je dat er ook veel lelijkheid bestaat in dit land. Woonblokken en spuuglelijke reclameborden bij de winkels. Wel vol vriendelijke mensen die zich afvragen wat jij hier in hemelsnaam komt doen. En dan ook nog met camera. De mode loopt niet echt achter bij ons land. Alleen heeft de kapotte spijkerbroek hier zijn waterloo gevonden. Wat ooit begon met een klein scheurtje op de knie is hier geëvalueerd tot een slipje waarover twee kontzakken en wat losse draadjes. Beetje fris lijkt mij, het is al september. Mijn hotel was prima en ik werd warm verwelkomt. Een romantische, grote kamer met jacuzzi en veel kaarsen werd mijn deel. Het had best wel wat minder gekund. Toen ik de stad in wilde gaan vonden ze dat toch een beetje gevaarlijk denk ik, want twee dames wilden wel als escort mee. Dit vooral niet andersom lezen. Ze kwamen er ook snel weer op terug toen ze door kregen dat ik wilde gaan lopen.
Er was live music vanavond in het restaurant en of ik toch zeker wilde komen. Nu, het eten was zeldzaam goed maar de live music bleek een pianeur, de Russische Jules de Korte. Deze was echter niet alleen slechtziend maar ook half doof. Of zijn piano was vals, dat kan ook. De naam van het hotel was Scandinavian maar dat was direct ook het enige buitenlandse accent aan de plek. De paniek van de receptioniste toen ze een buitenlander moest inschrijven was ongekend.
Nog een compliment over de Russen. De Lonely Planet heeft het over het gevaarlijke wegverkeer in dit land maar dat viel reuze mee. De rust en elkaar de ruimte geven kom je in Nederland niet zo vaak meer tegen. Rusland is dan misschien een op het eerste oog niet zo heel toegankelijk land waar boosaardigheid nooit ver weg is en de politie er niet per se is om je te helpen, ik ondervond veel vriendelijkheid en vond het een relaxed land. En een intrigerende plek om naartoe te gaan. Morgen nog een dagje Sint Petersburg en dan zit het er weer op.
