The Icegirl
Nog een dag Arequipa, loop te twijfelen over mijn tocht naar de Colca Canyon. Door de vulkaanuitbarsting zou het zicht slecht kunnen zijn door de aswolken die deels door de canyon gaan. Het is wat met mij en vulkanen, het is zoveelste keer dat ik in de buurt ben als er zich eentje gaat roeren. In de VS, in Italië, Indonesië, IJsland, Japan en pas nog in Réunion. Ze zijn boos op mij. Toch maar een auto gehuurd, een 4x4 voor het geval dat ik mij een weg moet banen door de lava. Kan zo in ieder geval stevig door de bergen hier rijden, wegen van 5000 meter hoogte, altijd leuk om te rijden.
Natuurlijk moest ik vandaag ook het ijsmeisje bezoeken. Gevonden of eigenlijk gezocht boven op de top van een vulkaan hier en destijds in 2001 een regelrechte sensatie. Ze was geofferd aan de goden door de Inca's en achtergelaten in het ijs vlakbij de top van een vulkaan. Ik vind het een zielenpoot maar de Inca's geloofden dat ze hiermee rampspoed afweerden. Dat is tenminste onze interpretatie. De vinder verzon dat ze een gifbeker met vooraf een verdovend middel te drinken had gekregen maar uit later onderzoek bleek dat ze een mes in haar schedel had gekregen. Leuke jongens die Inca's. Vooraf aan de tentoonstelling was een film over de tocht en de ontberingen naar de vindplaats verplicht. De vinder, een Amerikaan, werd opgevoerd als de held in het verhaal maar ik vond dat ze haar daar hadden moeten laten. Nu, in dit museum en niet op de vulkaan, is ze alsnog voor niets gestorven. Wat mij opviel was dat in de ondertiteling van de film in het Spaans de afstanden groter waren, de berg hoger, het pad steiler, het meisje jonger en de dagen langer. Toen ik het meisje zo zag liggen in haar persoonlijke diepvrieskist wist ik het zeker. Ze hoort op die top van de vulkaan.
Later op de dag heb ik maar een kaarsje aangestoken voor Juanita in een van de vele kerken waar ik toch langskwam. Ze heeft het tenslotte al meer dan 500 jaar ijskoud, het arme kind.
