Properly Cutted Stones
Het heeft er iets van weg alsof de Inca’s alleen maar iets met stenen hadden. Niets is minder waar natuurlijk maar er is niet veel meer over van hun cultuur dan uiterst keurig gehakte stenen muren en andere resten. En daar mag je dan doorheen lopen. Of beter klimmen. Veel trappen is hier dagelijks werk. Alles wat ze verder nog teruggevonden hebben was door de laatste Inca’s grondig verstopt voor de grijpgrage handen van de Spanjolen. Verstopt of zo ver weg dat de Spanjaarden er niet kwamen of het teveel moeite vonden. Wat op hetzelfde neerkwam dat er geen goud oef zilver te vinden was. Natuurlijk heeft er hier ook nog een stadje redelijk ongeschonden de tand des tijds doorstaan. Het was ook de laatste plaats waar de Spanjaarden nog tegenstand kregen van de Inca’s. Ollantaytambo is nog grotendeels een middeleeuwse stad met nauwe straatjes met kinderkopjes en lage gebouwen van niet meer dan twee verdiepingen. Je loopt hier heerlijk ongelijk en enkelbrekend door vroegere tijden. Helaas zijn er hier ook taxi’s, bussen en tuktuks te over maar in de smalste straatjes passen deze niet dus je kunt de eenentwintigste eeuw ontvluchten.
We hebben de benen brekende beker van het grote tempelcomplex tot de laatste druppel leeggedronken. Eigenlijk kunnen we Machu Picchu nu skippen. Alle kruipdoor, sluipdoor gangetjes hebben we gehad en er bleef geen trap over die we niet beklommen of afgedaald zijn. Aan de overkant van de vallei lagen nog meer ruïnes te wachten en ook daar zijn we maar aan begonnen. Moe maar voldaan konden we aan het bier. Een smet op de dag waren de strubbelingen die veroorzaakt werden door de aankoop van de treinkaartjes. Als sneue, beginnende travellers, liepen vier keer heen en weer voordat we de tickets bemachtigt hadden. Maar onze treinreis naar wat het toppunt van de reis moet worden is geregeld.
