Over the Top Convents
Ben in het Convento San Francisco, een van de vele kloosters en kerken die je hier kunt of moet bezoeken. In heel Zuid Amerika zijn dat de bezienswaardigheden van de steden. Katholiek tot in de naden en spelonken van de steden. Nu zal die Francisco ( van Assisi neem ik aan) wel gedeugd hebben maar na 747 kerken en kloosters krijg ik een lichte weerzin tegen al die uitgestreken koppen die je op beelden en schilderijen tegenkomt. Mooie kunstwerken vaak maar wel met en boodschap waar je over gaat denken. Waarom is er de plaatsen waar die tronies het min of meer voor het zeggen hadden zoveel armoede gebleven in de loop van de eeuwen. Het Rijke Roomse leven was echt alleen maar aan deze uitverkorenen voorbehouden. Dat is het misschien wel wat mij weerhoud om echt van Zuid Amerika te gaan houden dat ik hier spontaan begin te mopperen.
Maar ik ga wel overal kijken, soort van zelfkastijding. Ook bij het klooster van de heilige Teresa geweest, ook mooi. Weet wel waarom die arme meisjes van Peru naar het klooster gingen, hadden ze eindelijk een fatsoenlijk dak boven hun hoofd. Ze hadden er zelfs twee engelen een Inca hoofdtooi gegeven, soort van postuum eerbetoon. Ze hadden ze allemaal afgeslacht dus in de vorm van een engel bleef enkel over om ze af te beelden. Ik weet eigenlijk niet of echt arme meisjes wel naar het klooster konden gaan, er stond natuurlijk inschrijfgeld en misschien ook contributie tegenover. Op te brengen door de ouders. In het klooster waren de mooiste ruimtes gereageerd voor de mannen, de nonnen hadden slechts gluurraampjes ter beschikking. Nu in de eenentwintigste eeuw gluren de mannen naar de meisjes. Dat hebben ze toch bereikt de vrouwen.
Na al die blikken op de rijk gevulde tafels van het laatste avondmaal kreeg ik honger. Ik kwam voorbij een Chinees en mijn honger werd zin. Had een moment genoeg van de saltados, picanteria's en trucha's a la plancha. Gewoon wat nasi met nummertje 23 en 37 leek mij wel wat.
