Cusco and the stairs
De dag van de Amerikaanse verkiezingen. Terwijl ik dit schrijf weet ik de verschrikkelijke uitslag al. Gisteren liep ik nog met een redelijk gerust gevoel rond. Had soms wel een kort moment van angst als ik dacht aan het onwerkelijke scenario dat Trump zou kunnen winnen. Die gedachte kwam ook bij mij op toen ik hoog in de klokkentoren van de San Cristobal stond en door de spuigaten een klok zag hangen met daarachter een dreigende onweerslucht. Maar ik zei bij mijzelf, dat kan toch echt niet gebeuren, het zijn idioten die Amerikanen maar ze hebben toch nog enig besef van rechtvaardigheid en een zekere mate van opvoeding. Nee dus.
Het werd een dag van regelen met zo nu een dan een museum er tussendoor. Veel trappen, op en af, Cusco is geen relaxte stad als het op wandelen aan komt. Ik beloop ze te snel die ongelijke,stenen trappen, dus moet niet zeuren. Dus steeds tijd voor een korte rust. Metthee, veel thee. Een heerlijke lunch bij Cicciolina, een italiaan in Cusco, met uitzicht op een klein pleintje, regen buiten, gezelligheid binnen en het vooruitzicht van Machu Picchu. Het kan slechter.
