The goldpanning girls of Danolabe
De hoofdstad verlaten brengt je in een andere wereld, armer, nog meer derde wereld, maar ook een andere sfeer, zachter, minder jachtig. Al is het woord jachtig hier in Madagaskar echt niet van toepassing met het tempo waarin men leeft. Het gaat van slow naar slowmotion. Mooie mensen, open blikken onderweg. Ik reisde vandaag door het 'rijkste' deel van het land en kan maar één conclusie trekken 'wat is het arm'. Je ziet hier nog veel ossenkarren en paard en wagens waarbij vaak de beesten ontbreken en de mensen het trekwerk verrichten. Ook de fietstaxi's zie je niet zoveel meer op de wereld en nog minder de ricksja's met mankracht. Zware ladingen van vracht of soms meerdere volwassenen die al hardlopend naar hun bestemming worden gebracht. Kortom een land waar ze het niet breed hebben.
Dus is er corruptie. Natuurlijk in de hoogste laag waar vrijwel al de ontwikkelingshulp en de eigen ontwikkeling gestoken wordt en zoals in veel derde wereld landen direct vanuit het rijke westen teruggestort wordt naar het rijke westen en wel op een Zwitserse bankrekening. Het blijft wel in de familie van de president meestal. Maar als de bovenwereld corrumpeert gaat dat steeds verder naar beneden en op de wegen rond de hoofdstad worden de taxibrousse, de busjes voor het personenvervoer hier, staande gehouden en worden er door de politie en de militairen boetes uitgedeeld voor iedere denkbare overtreding. Meestal zitten er niet 18 personen in zo’n bus, wat toegestaan is, maar meer. Iedere bus heeft trouwens standaard 22 zitplaatsen. Dus in overtreding zijn ze allemaal en betalen moeten ze ook allemaal. Het houdt de economie in iedere geval draaiend in het eigen land. Dat kun je van die overboekingen naar Zwitserland niet zeggen.
Het was een lange rit vandaag en we stopten maar mondjesmaat. Onderweg nog wel voor een auto met pech. Een collega 4WD. De Canadese toerist was zenuwachtig met het thuisfront aan het sms om door te geven dat alles goed was en dat ze hun bestemming zouden bereiken. Het was ook een ernstige situatie waarin hij zich bevond, ze hadden een lekke band. Vlak voor de stemming kwamen we nog bij een brug waar het een drukte van belang was. Onder aan de rivier werd er naar goud gezocht. Vooral meisjes die met pannetjes en schaaltjes in de rivier en het slib goud probeerden te vinden. Dit is hun leven, geen school, geen Pokemon, alleen een brug bij een rivier. Iedere dag gebogen over hun eigen stukje water. Op zoek naar dat ene klompje geluk. En als het boven komt drijven kopen ze een Zebu. Het rijkste meisje van het land heeft een kudde van 2000 stuks. Hun droom. Ze werken hard en lachen veel of kwam dat omdat er een camera op hen gericht werd…
