Cruelty and Madness
Ook in Hiroshima is het Yin en Yang. Een groter verschil tussen tussen toen en nu kun je je bijna niet voorstellen. De verschrikkingen van de atoombom aan het einde van de tweede wereldoorlog en de levende stad van nu maakt het een stad van paradoxen. Uitgesproken wreedheid en de Japanse gekte van nu strijden om aandacht. Van het ontbijt in een van de vele Beatles café’s, via de overvolle boekwinkels, naar de grote Pokomon afdeling in het Sogo warenhuis kom je haast vanzelf bij de monumenten ter gedachtenis aan de atoombom. Daarna is het wel een beetje op met de bezienswaardigheden, verwonder je je over de spuuglelijke vierkante automodellen, de enorm gedisciplineerde schoolklassen alom aanwezig om het kindermonument in het peacepark te bekijken en blijft alleen het Shukkei-en park over om te bezoeken. Daar zie je de enige overgebleven boom na de bom en een enkel graf van een bom-slachtoffer waar mensen nog steeds flesjes water neerzetten omdat de gewonden zoveel dorst hadden na de aanval. Die dorst werd hun dood want het water was zeer radioactief. De tuin was overigens prachtig. Uiteindelijk was het alleen jammer dat ik bij de Daily Hot er maar een per keer mocht uitzoeken. Morgen weer de bergen in gelukkig.
