Yasur Vulcano
De aarde is boos. Dat is een van de vele gedachten die binnenvliegen als ja aan de rand staat van de meest actieve vulkaan van deze wereld. Gebiologeerd kijk je over de rand naar de vulkaanactiviteit en de intimiderende kracht die je omringt. Heel voorzichtig beweeg je je voort want de wanden zijn stijl en het is verdomde heet daar beneden. James Cook was de eerste Europeaan die het eiland bezocht. Hij beschreef de roodgloeiende gloed van de vulkaan als „The lighthouse of the South Seas“. Om er te komen moet je met een auto, die spijt had dat hij auto geworden was, over een pad dat geen pad wilde zijn naar boven tot 200 meter onder de top. De rest loop je en je wordt overweldigd door de explosies van oerkracht die boven je plaatsvinden. Top de top waar je plots in een enorme caldera kijkt naar de helverlichte bodem die woedend zijn dodelijke lading uitspuugde. Gigantische donderende wolken van as en giftige dampen die de lucht verduisterden kwamen naar. boven. Om de paar minuten waren er explosies waarbij hete lave brokstukken de ruimte in werden gekatapulteerd. Mount Yasur heet het monster. En ik ging er twee keer naar toe, een keer om 5 uur in de middag en daarna weer om 4 uur in de ochtend, de zonsondergang en opgang zijn het mooist. Het aantal schakeringen van rood, geel en oranje zijn ontelbaar, in de lucht en in de krater. In de ochtend was ik er helemaal alleen met mijn gids Philip (wat handig is hij noemt mij ook Philip) en we voerden lange gesprekken over het leven op die wereld. De middag ervoor toen er een tiental andere reizigers waren werden wij nog uitgelachen omdat ik een helm op moest van Philip en een gasmasker bij mij droeg. Het lachen verging ze eenmaal boven.
