Faia, vulcanos and sailboats
Het stadje heet Horta, de kroeg Peter en alles wat een zeil heeft en de Atlantic wil oversteken wordt hier heen gewaaid. Het geeft een hoop reuring en het bier vloeit rijkelijk. Dit eiland heeft in ieder geval geen last van eenzaamheid en stilte. Maar als je de hoofdstad een klein stukje achter je laat kun je de speld weer horen vallen. Er zijn hier jaarlijks meer aardbevingen dan er dagen zijn maar de meeste voel je niet en op zo’n zeilboot schommel je toch al. In 1998 was de laatste hele grote en toen is een groot deel van de bevolking van het eiland vertrokken. Er waren er al veel naar de Verenigde Staten vertrokken na 1957 toen een klein eilandje in de zuidwest hoek ontplofte en er een heel stuk land toegevoegd werd aan dit eiland Faia. Een prachtig vulkaanlandschap heeft dat opgeleverd. Natuurlijk werden er ook veel huizen bedolven onder de lava en dat was de druppel om te vertrekken. Die mensen zijn voor het grootste deel weggebleven maar hebben hier wel allemaal een vakantiehuis. Daardoor is het ook een beetje een aan geharkt eiland geworden. Met heel veel grootse wolkenpartijen, of heb ik daar alleen maar last van. Voor morgen heeft mijn iPhone plechtig zon beloofd.
