Bossche Bollen
Vanochtend direct van hotel veranderd. Ofschoon het internet het na mijn ochtendwandeling plotseling weer deed had ik mijn bekomst van dit klooster. Ik vond een mooie andere plek. Bij het inchecken vroeg de oude mijnheer uit welke plaats in Nederland ik kwam. Toen ik Den Bosch antwoordde kon hij even niet op de naam van een scheepsbouwer uit onze stad komen maar zijn vrouw die aangesneld kwam riep van ver al Bossche Bollen van Jan de Groot! Ja, en hun drie kinderen waren in Slikkerveer geboren. Begin jaren 70 hadden ze een paar jaar in Nederland gewoond. Hij in de scheepsbouw, zij blijkbaar vooral in het kraambed. Maar het hotel is een mooie plek in een oud pand wat minutieus en met veel smaak is opgeknapt door de scheepsbouwer.
Al heel vroeg gaan lopen en van alles tegengekomen. Zoals de vier ananas uitladers. Ze waren een boot aan het lossen vol met die heerlijk ruikende vruchten. Een in de boot, twee op de stijle walkant en de laatste bij het muurtje om te stapelen. Het ritme waarmee ze de ananassen elkaar toegooiden was heel rustgevend. Ze hadden er nog een paar honderd te gaan. Bij de plaatselijke middelbare school dromden de leerlingen bijeen in het duister voor de school. De lessen begonnen om kwart over zes. En de kerken zaten zo vroeg op een doordeweekse donderdag behoorlijk vol. Blijkbaar heerst er hier nog genoeg angst voor het onbekende. Of het zekere, ligt eraan wat je gelooft natuurlijk.
Na de meer dan uitstekende lunch, zoetwater baars in folie door mevrouw klaargemaakt, werd het na de siësta tijd voor een boottocht op de Rio Magdalena. Het werd een soort safari op klein wild. Overal zat wel een vogel, salamander of erger aan de kant. Het is vooral een vogelspotter paradijs. Maar om die beesten te fotograferen moesten ze eigenlijk niet kunnen vliegen. Het is anders verdomde lastig om mooie portretten van ze te maken. Voor een gezonde pedo zou het overigens een smikkeltocht geweest zijn vanwege al de naakte jongetjes die zich kostelijk vermaakten en met de boot meerenden.
Ik kwam er wel achter dat ik blij moest zijn dat ik niet in het eerste guesthouse terecht gekomen was en nog blijer dat ik daardoor geen contact kreeg met andere reizigers. Wat een zeurpieten. De prijzen zijn te hoog, de bussen te langzaam, de guesthouses niet goed genoeg en het bier te koud. Ik heb mij maar van commentaar onthouden. Begin het juist leuk te vinden hier. Morgen weer op weg. Het plan is Valledupar. Cattle and Cowboy Country schrijft de gids...
