Hayle to St Ives
Een rustige halve snipperdag in St Ivy. Beetje hier naartoe gelopen en toen de stad in. Dat is een belevenis na zoveel natuur. Meteen bij het binnenlopen van de stad werd ik besprongen door twee hooligans die foto, foto riepen. Dat doe ik dan direct natuurlijk, ook om die armen om mijn nek weg te krijgen. Het waren gelukkig vriendelijke, erg dronken hooligans. Alleen was het nog geen half elf. Later kwam ik er eentje nogmaals tegen maar toen was hij van club gewisseld waar hij zelf heel hard om moest lachen. Voor een antropoloog is zo’n bezoek aan deze stad een echte case, denk ik. Engelsen, toeristen, dagjesmensen in een veel te klein stadje waar alle schattige eeuwenoude huisjes winkeltje en B&B zijn geworden. Of Fish and Chips tent natuurlijk. Een groot deel van de winkels zijn tweedehandse uitdragerijen maar ook enorm veel surfshops. Ik verdenk de Engelse ervan dat ze surfkleding en accessoires kopen maar die plank, mooi zichtbaar, in de garage laten staan. Het hoogtepunt van St. Ivy was ongetwijfeld The Tate Gallery. Een dependance van de grootheid uit Londen. Mooi gebouw en veel mooi werk, al denk ik dat sommige schilderijen er alleen hingen omdat de schilder in de buurt woonde. Doordat ik het grootste deel van de dag niet gelopen maar geslenterd had kreeg ik in de pub ’s-avonds een vlammende pijn in mijn lies. Ben benieuwd hoe dat vandaag gaat aflopen. Je moet ook blijven lopen, geen flauwekul als sightseeing en musea.
