Newquay to Perranporth
Het goedgevulde T-shirt van mijn buurvrouw roept I need a drink’ en het werkt. Zo nu en dan staat ze op, loopt een rondje en komt terug met een vol glas. Zou het voor mij ook werken? Ik zit in The Wathering Hole in Perranporth. De faam van deze beachbar was al vooruit geschald. Ben er nu achter waarom. Dit is de enige bar op een strand in Engeland waar alcohol geschonken mag worden. Komt doordat deze al zo lang bestaat. Tegenwoordig is er een wet die zegt No Beer On Sand! Werkelijk iedereen denkt hier ook bier, grote glazen vol geel vocht. Trouwens, na een hele ochtend wandelen loop ik niet graag een extra rondje. Het is al heel wat dat ik van mijn (hoge) hotel weer terug naar het strand gelopen ben. Iedereen heeft het over het voetbalkampioenschap wat vandaag beslist wordt. Liverpool is favoriet, niemand heeft het over Ajax, tenslotte is kampioen worden van Engeland hetzelfde als wereldkampioen.
Aan een andere tafel drie mooie meiden van, ik schat 17, en een jongen van dezelfde leeftijd dus stront verlegen. Een van de meisjes heeft een badpak aan waar je vroeger moeiteloos de cover van De Lach mee had gehaald. Of, vooruit de Playboy (bestaat die eigenlijk nog?) Zij was het tweede gesprek op het enorme terras. Je kon ook bijna ‘niet’ kijken. De uitdaging straalde van deze meiden af maar plots kwam vriendin Zombie erbij zitten. Totaal getatoeëerd zover je kon zien en dat was best ver. Ze had ook de gereedschapskist van haar vader geplunderd en die onderdelen laten piercen. Ze wil denk ik een rol in Game of Thrones the sequel. Maar de adoratie ging uit naar haar mini hondje. Van onderen een zwart bonte koe en van boven een nijlpaard met een kop uit een eng stripverhaal. Iedereen kirde, aaide en wilde het kleine monster vasthouden. Hoe lelijk kun je zijn? Maar dat schijnt niet te tellen. Hoe leuk kan een middag op een Engels strand zijn!
