Guilty Pleasure in Padstow
Eigenlijk dacht ik dat het een guilty pleasure was van mij dat Poldark. Maar aan de reacties te lezen zijn er meer verslaafden. Hier in Engeland is het een rage en ik slaap in mijn B&B zelfs in de Poldark kamer. Ik ben gisteren na een lange reisdag in Padstow aangekomen waar ik mijn tocht ga beginnen. Een oud vissersplaatsje dat je vroeger alleen van een afstond kon bekijken, anders moest je overgeven van de vislucht. Mijn reuk is niet bijster goed maar gezien het aantal toeristen hier is die tijd voorbij. Over voorbije tijden gesproken, een deel van de treinreis van London naar mijn bestemming werd afgelegd als hoge snelheidstrein waarna deze plots veranderde in een boemeltje. Ik bracht de hele reis door in de restauratiewagen waar alles weer deed denken van oude tijden. Moederlijke serveersters en vaderlijke obers die je pamperde waar mogelijk. Waar de Engelse keuken de laatste decennia een enorme inhaalslag gemaakt heeft deed het eten hier mij weer sterk denken aan mijn eerste bezoek aan Engeland ergens eind zestiger jaren. Alles lekker doorgekookt met veel sauzen en een droge vis. Maar wel met de prijzen van de toekomst.
In Bodmin Park moest ik geruime tijd op de bus wachten en verwonderde mij over de staat van de Engelse spoorwegen. Een totaal versleten oude diesel locomotief met drie wagons waarvan één dinercar kwam binnen hobbelen. Zo’n oude meuk had ik al heel lang niet gezien en zelfs de conducteur die half uit de trein hing kwam ergens uit de jaren vijftig van de vorige eeuw. Hij moest er wel op tijd uitspringen om met de hand een wissel om te zetten. Ik snapte meteen de Brexit beter. Ze willen niet vooruit maar terug naar toen.
En, het is echt zo, ze hebben hier palmbomen!
