Lopen, klauteren en waden
Tja, en toen regende het weer dat het zeikte. Meer kan ik er niet van maken. Al eens een kletsnatte omelet geproefd? Voor het eerst geen kip die al af is voor het ontbijt, hebben die eieren weer pech. Vandaag is de dag van de vergezichten die dan helaas beperkt blijven tot de Acacia bomen direct om mij heen. Maar we gaan lopen en ik besluit er een stevig tempo aan te geven. De donkeys/ezels die altijd veel sneller zijn als de trekking lopers komen vandaag anderhalf uur na mij onder aan de bergen aan. Terwijl ik naar mijn gevoel heel normaal loop. Schijn alleen heel weinig rustpauzes te nemen. Maar zeker met deze regen heb ik daar geheel geen behoefte aan. Als we een uurtje gelopen hebben wordt het wat helderder en zien we net de heilige berg van de Masai, de vulkaan Lengai die in 2007 nog vreselijk tekeer is gegaan. Hongersnood tot gevolg hebbende maar wel daarna weer meer vruchtbare aarde van de vulkaanas. Zo maakt het leven weer prachtige cirkels van dood en leven. Alleen moet je er niet toevallig wonen op het verkeerde moment. Maar het is echt heel mooi hier, die kleuren groen, niet te geloven. De laatste afdaling in de Rift vallei is zwaar op je knieën, het is ook erg steil en glad op de rotsen door de regen. Maar we zijn uiteindelijk beneden en veel te vroeg voor Joseph die hier op ons zou staan wachten om de bagage mee te nemen en wij nemen dan afscheid van de Masai die weer terug naar zijn dorp gaat. Wilde graag verder lopen en dan later opgepikt worden maar dan loopt die arme Masai zijn fooi mis en dat ka ik dan weer niet maken.
Joseph is als een kind zo blijk bij het weerzien en we gaan verder naar Lake Natron. Daar is een superdeluxe campsite, tenminste dat vind ik nu opeens. En de kip is heel snel klaar. Daarna met een Masai een simpel tochtje naar een waterval. Dat viel tegen, het was op de eerste plaats geen kort tochtje maar ook over rotsen, op smalle richels en veel door de snel stromende rivier waden. Allemaal geen probleem als je het juiste schoeisel aan hebt. Maar ik heb teenslippers aan waar ik direct uitglij als die nat worden. Het was hopeloos dus maar op blote voeten wat weer zeer pijnlijk was met mijn westerse verwende voetzolen. Daarnaast moet ik heel goed op mijn voeten letten vanwege de diabetis. Kortom afzien en veel aan het handje van de Masai door het water gestrompeld. Een ware Babu vandaag.
Daarna een tripje naar het dorp met het hele team. De Masai, met de naam Pescado, ging ook mee om wat fotografie mogelijk te maken. Dat lukte maar het was vooral een beetje gezellig keuvelende rondgang langs al zijn broers, zussen, neven, nichten, vrienden en zomaar voorbijgangers die kwamen informeren wat die grijsaard hier kwam doen. Handen schudden is het ritueel. Veel mooie handen overigens hier in dit land. Dat viel me al vaak op. Eigenlijk moet ik vannacht een 2900 meter hoge Goddelijke vulkaan gaan beklimmen maar het weer ziet er niet goed uit en denk ik ook dat mijn gids daar helemaal geen zin heeft om om 12:00 uur vannacht naar die top te gaan klimmen, een heel moeilijke klim zeggen de gidsen, om dan zes uur de zonsopgang te zien. Die niet te zien is door de wolken. En Joseph heeft al helemaal geen zin om ons er naartoe te rijden. Iedereen blij, ik ook, al verbiedt mijn trots dat te zeggen. Blijf een mannetje natuurlijk.
