Cuenca & the Expats
Cuenca heet het hier. Weer een Unesco highlight. Het wordt een van de mooiste en best bewaarde oude steden van Zuid Amerika genoemd maar dat vind ik wel meevallen. Veel, veel kerken ja, niet allemaal even oud en best goed bewaard, dat wel. In de straatjes echter veel gerommel uit de vorige eeuw. Met enorm veel parkeergarages. Niet echt middeleeuws en daarbij ook nog lelijk. Maar misschien heb ik inmiddels teveel gezien en ben ik te kritisch. Maak alleen foto’s van de mooie dingen, dat scheelt.
Cuenca staat ook bekend als een plek waar veel expats wonen. Ofwel te vroeg gepensioneerde mannen van middelbare of oudere leeftijd die niet veel anders doen dan rondhangen. En kankeren. Kankeren op de plek die hun geluk zou moeten brengen. Het is van alle landen. Het is een typisch ras. Vanochtend zaten er een zestal bij elkaar te ontbijten in het café waar ik zat te genieten van een goed gemaakte cappuccino. Zo te horen kwamen ze uit de VS en Canada. Of bij deze heren ook vrouwen hoorden kreeg ik niet rond. Ze zagen er net iets te smoezelig uit om nog voor aantrekkelijk door te gaan. Opvallend genoeg zag ik ook nog niet veel expat dames. Wel deze zes mannen met witte sokken, allemaal een bodywarmer waar of geen of tachtig zakken op zaten, geldbuidel om hun middel en drie ervan een staartje. Veelvuldig foute grappen makend naar de meisjes in de bediening die het gelaten over zich heen lieten gaan. Ze kenden de grappig bedoelde uitspraken van buiten nam ik aan. En tijdens het eten van grote borden gebakken eieren met veel er omheen werd er tekeer gegaan tegen de loodgieters die nooit kwamen, de werksters die lui waren en het internet dat zo traag was. Een was er met een verbouwing bezig die hij echt beter zelf helemaal had kunnen doen. Een ander had geen verstand van auto’s maar de monteurs hier al helemaal niet. Kortom ga terug dacht ik.
Ze hebben hier wel aardig wat musea. Doe ik allemaal. Het museum voor moderne kunst is gevestigd in de oude opvang g voor bedelaars. Een aardige overeenkomst met het Nederlandse kunstsubsidie beleid kon ik niet nalaten te maken. In het etnografisch museum een overzicht van alle culturen van Ecuador. Zo beeldend gedaan dat je eigenlijk meteen helemaal klaar was met het land. Hier ook vier geprepareerde hoofden van vijanden die de Indianen als trofeeën in vroeger jaren bewaarden in hun hutten. Niet veel groter meer dan een flinke vuist. De oude Inca’s kwamen ook nog aan bod overigens.
De overige musea hadden allen een religieus, zeg katholiek, karakter. Daar was ik wat sneller klaar mee.
