Ayahuasca
Naast mij in het cafeetje zat Woody Backpacker. De Zuid-Amerika specialist met bijvakken in diverse andere continenten. Hij zat te snuiven tegen twee jonge Amerikaanse meisjes die, voor vandaag, de illusie hadden gehad dat reizen ook reuze leuk kon zijn. Wat Woody allemaal gedaan en gezien had moesten deze twee zeker niet gaan doen maar was wel de enige manier om Zuid Amerika echt te beleven. Ecuador, waar we nu zaten, hoefde je eigenlijk helemaal niet te doen. Dat had je in één dag wel bekeken. Hij was hier alleen maar voor de Ayahuasca. Dat gaf hem kracht om bescheiden en zichzelf te blijven, blies hij. Een van de meisjes had een, ik moet het eerlijk toegeven, mooie geweven omslagdoek om. Hier gekocht dat was duidelijk. Hij voelde eraan, liet de stof tussen zijn lang niet gewassen handen glijden en sprak smalend: Bangladesh denk ik. Hij bleef maar raaskallen en de eerste verafgoding bij de twee dames maakte langzaam plaats voor lichte ergernis tot afkeer. Het zou niets worden met hun reis en dat was het laatste wat ze wilden horen. Toen ze, net als ik, zagen dat het door hen betaalde maar op zijn advies bestelde Borojo fruitsap, voor een veel te groot deel in zijn stoppelbaard bleef hangen, haakten ze af. Tevreden dronk Woody daarna de twee achtergelaten maar nog bijna volle glazen Borojo leeg. Keek nog even rond op zoek naar andere slachtoffers maar zag alleen mij. Te grijs zag ik hem denken, geen eer aan te behalen (Enig verband tussen verhaal en getoonde personen op de foto’s dient met een korreltje zout genomen te worden).
Vanochtend weer langzaam vanuit het begin van vorige eeuw deze tijd weer ingevaren. Ik zal de rivier missen de komende dagen. Maar daar komt vanzelf weer een of andere Andesvulkaan voor in de plaats. Reizen is verplaatsen, ook je mindset. Mooi om te zien dat de schipper, Julio, normaal met een wat sombere, donkere blik rondloopt, eenmaal op zijn boot een brede lach bij zich draagt. Toen er weer auto’s reden en lichtmasten stonden wist ik dat dit avontuur voorbij was. Vandaag weer terug in Otavalo waar alles in gereedheid gebracht wordt voor de zaterdagmarkt. De dag dat het allemaal verdiend moet worden. Ik laat mij graag meevoeren.
