Trish
Mandalay is een drukke, lawaaierige, erg stoffige stad. Maar zodra je een tempel in loopt keert de rust weer. Een weldadige stilte. Je doet je schoenen uit en loopt over de koele marmeren tegels van ruimte naar ruimte. Van Boeddha naar Boeddha. Monniken zitten ontspannen bij elkaar, bestuderen teksten of zitten in stil gebed voor hun favoriete beeltenis. Overal liggen en staan verse bloemen, rozen, jasmijn en natuurlijk lotusbloemen. De geur van al die bloemen hangt duidelijk in de lucht. De boeketten worden aan de ingang van de tempel verkocht. Zo'n stalletje heeft maar een paar boeketen in de aanbieding. Als je goed oplet zie je waarom. Iedere toerist, uit Myanmar of elders, die een boeket koopt, offert dat bij een altaar. Als de toerist weer uit het zicht is wordt het boeket weer zorgvuldig in verkoopbare staat gebracht en terug in het stalletje geplaatst. Dit is pas handel. Alleen het verwelken brengt je voorraad in gevaar niet het verkopen.
Ik was bijna een week in Mandalay. Ik was hier al een paar keer eerder en iedere keer onder de indruk van de stad maar had steeds andere prioriteiten om te gaan zien. Nu is Mandalay en de omliggende oude koningssteden echt aan de beurt. Ik heb heel wat tempels gezien. De laatste dag besluit ik nog naar Mindu te gaan. Wat er te zien is heb ik al vanaf de boot gezien maar je moet het allemaal meemaken dus ga ik terug met een andere boot. In de verschillende reisgidsen wordt afgeraden met de officiële toeristen boot te gaan want die is weliswaar goedkoop maar ook overvol. Het is beter met een aantal mensen een boot te charteren en daarmee goede afspraken te maken over heen- en terugreis. Als ik bij de jetty aankom zijn er nauwelijks andere mensen om Überhaupt afspraken mee te maken. Er zit een vrouw in het kantoortje van de toeristenboot een ticket te kopen. Ik besluit haar voorbeeld te volgen. Een goede keuze. Vlak voor wij naar Mindu vertrekken worden er een paar groepsboten afgeladen met mensen en het ziet er allemaal erg crampy uit. De vrouw en ik zitten prinsheerlijk met tweeën op een grote boot. Allebei een comfortabele ligstoel boven op het dek. Een schipper, serveerster en scheepsjongen tot onzer beschikking. De vrouw heet Trish en is type oude hippie met moderne trekjes. Komt uit Canada en werkt en leeft in India. Vind ik knap, iemand die in India kan leven. Ik vind het een mooi en vreselijk interessant land maar zou het moeilijk vinden er te leven. We brengen een groot deel van de dag samen door en en ik nodig haar bij de lunch uit voor een etentje in de avond. Die uitnodiging wordt gretig aanvaard maar haar drie Indiase vriendinnen die hier ook blijken te zijn gaan mee. Mij best. Lijkt mij wel een interessante avond te worden. We spreken in een Thais restaurant af en gaan ieder verder de middag Mandalay in. Die avond vallen eten en gesprekken prachtig samen. Smakelijk, pittig en gevarieerd. Onze levens komen in een uur of vier in min of meer volledigheid voorbij en er groeit langzaam een vertrouwdheid waar je normaal minstens meerdere wereld keukens voor nodig hebt, oh ja, de vriendinnen hebben het af laten weten.
