Provisions Day
Iedereen op het eiland is gespannen. Hij was er gisteren al even, het schip van de marine (de boys van de berg waren daarmee aangekomen), maar moest weer weg vanwege noodgeval op ander eiland. Maar nu is het marine transportschip weer helemaal terug. Één keer in de maand komen ze maar. Vroeger deed de koopvaardij dit maar het enige schip wat nog goed bevonden werd om dit oord te bevoorraden is inmiddels als schroot verkocht aan een Belg. Sindsdien hebben de Armada de Chile het op zich genomen om de mensen hier blij te maken. Iedereen blij want echt voor iedereen zit er iets in het ruim of in de containers op het dek. Ik zie zelfs een nieuw automobiel staan. Toch handig met die 1400 meter berijdbare openbare weg die je hier hebt. Ik zie er een koelkast afkomen maar ook 4 trays met verse eieren. Toch hebben ze hier kippen? De man van mijn Hostal staat er voornamelijk voor een pallet bier. Hij krijgt vandaag op het einde van de dag 10 mannen over voor een week vissen. Door drank gedreven zullen we maar zeggen. Het hele oorlogsschip, laten we dat vooral niet vergeten, is omgeven door sloepen met daarin schreeuwende mensen die het juiste object naar beneden gegooid of getakeld willen zien. Dit gaat zo de hele dag door en tegen de avond als het schip al half leeg is gaat het landen. Daarvoor gaan er eerst hele stoere mariniers in duikpakken de bodem onderzoeken op nieuwe keien die in de weg zijn komen te liggen. Alle dames van het eiland zijn komen kijken om deze heren onder water te zien verdwijnen. Het schemert al als de boot dan eindelijk aan wal komt. Met een graafmachine wordt er vervolgens het ruim in en uit gereden. De voordeur van het schip staat opengeklapt. Die graafmachine moet daarvoor nog wel een beetje door het water rijden maar dat schijnt niet erg te zijn. Ondertussen rennen er ook nog steeds eilanders in en uit het schip met bestelde zaken. In de loop van de avond worden er steeds meer dingen weer terug ingeladen. De export. Er komen bijvoorbeeld heel veel gezaagde planken en balken aan wal van een goedkoper soort hout en er worden gezaagde planken en balken van een superieur soort hout van dit eiland ingeladen. Ze kunnen hier blijkbaar hun eigen hout niet betalen. Dit in- en uitladen heet economie.
Het is op zo’n dag vooral leuk om de groepjes mannen te bekijken die erbij staan alsof ze de leiding hebben maar alleen maar kijken en commentaar leveren. Ik heb met genoegen de hele dag staan kijken. Een kleine bergwandeling als onderbreking maar ook daarbij heb ik het schip geen moment uit het oog verloren. Ondertussen ook nog even naar het kantoor van de vliegmaatschappij geweest om te kijken hoe laat mijn vlucht gaat morgen. Natuurlijk alleen Spaans daar dus ik mompelde wat van Vierness en tiempo de Vuelo maar meer was niet nodig. ’ Jean Philipse’ Zo klein is het hier dus. De vlucht is overigens zaterdag. Pedro kort gezien. Morgen iets vaags afgesproken.
